مقايسه تأثير يك دوره تمرين تناوبي شديد در شرايط هايپوكسي بر عملكرد هوازي

COMPARISON THE EFFECT OF HIGH-INTENSITY INTERVAL TRAINING IN HYPOXIA CONDITION ON AEROBIC PERFORMANCE

هدف: پژوهش حاضر مقايسه تأثير يك دوره تمرين تناوبي شديد در شرايط هايپوكسي و نورموكسي بر عملكرد هوازي بود. بدين منظور 16 نفر از دانشجويان مرد با ميانگين سن 94/2±27/23سال ، قد 86/5±13/178 سانتي متر، وزن87/7±06/74 كيلوگرم،درصد چربي بدني70/3±33/19 و BMI 74/2± 37/23 به طور داوطلب در اين مطالعه شركت كردند. آزمودني­ها بر اساس توان بيشينه (Wmax) به دو گروه همگن هشت نفره، تقسيم و در شرايط هايپوكسي(3300 متر) و نورموكسي به تمرين پرداختند. ابتدا پس از اندازه گيري شاخص‌هاي تركيب بدن ، Vo2max و Wmax با يك آزمون فزاينده در شرايط هايپوكسي و نورموكسي با فاصله 48 ساعت از يكديگر اندازه­گيري شد. برنامه تمرين ورزشي بر روي چرخ كار سنج، براي هر دو گروه از نظر شدت (يك دقيقه با شدت80%-85%Wmax و دو دقيقه با شدت 50% Wmax) و مدت تمرين (30 دقيقه ) يكسان سازي شده بود. بعد از 2 هفته متغيرهاي اندازه­گيري شده در پيش آزمون مجدداً مورد اندازه‌گيري قرار گرفت. اين تحقيق از نوع نيمه تجربي و كاربردي بود. نتايج: نتايج اين پژوهش نشان داد فاكتورهاي هوازي در هر دو گروه بهبود يافته، اما بين 12 جلسه تمرين مستمر شديد در شرايط هايپوكسي و نورموكسي بر عملكرد هوازي مردان ورزشكار( 05/0≥ α ) تفاوت معني داري وجود نداشت. در نتيجه مي توان بيان كرد، دوره تمريني به كار گرفته شده در اين پژوهش باعث بهبود در عملكرد هوازي شد. اما مدت و شدت هايپوكسي به كار گرفته شده به اندازه­اي نبوده كه بتواند به طور معني‌داري عملكرد ­هوازي را در گروه هايپوكسي نسبت به گروه نورموكسي بهبود بخشد.

The aim of the this study is comparing the effect of twelve-session high intensity interval training in hypoxic and normoxic conditions on anaerobic performance. Therefore sixteen volunteer students of Shahid Beheshti University by the average age of 23.27±2.94, and BMI 23.37 ± 2.74 participated in this research. Subjects were divided to two groups of exercising in hypoxic condition in 3300 meter, and in normoxic condition by maximum power output (W max). Aerobic factors (VO2max, WVO2max, VEmax, Wmax) were measured by an incremental examination on a cycle ergo meter test in hypoxic after 24 hours, and Aerobic factors (VO2max, WVO2max, VEmax, Wmax) were measured in normoxic condition after 48 hours. Subjects were divided to two equal groups via Wmax. The exercise program was equalized for both groups (80-85% Wmax for 1 minute and 50% for 2 minutes, in30-minute exercise).Just the hypoxic group did the exercise in hypoxic14% condition. Training exercise program contained12 sessions for two continuous weeks (2 to 6 continuous sessions with an off day between these). After 2 weeks the measured parameters were evaluated again. The results of this research showed that there is no difference (a£0.05) between twelve-session high intensity interval training in hypoxic and normoxic conditions on aerobic performance. As a result it can be say that the used exercised time can causes the improvement of anaerobic performance in this research, but the time and the gravity of used hypoxia weren’t enough to improve the aerobic performance in hypoxic to normoxic condition.