تأثير دو برنامه مختلف تمرين مقاومتي بر عوامل همورئولوژيكي در مردان غيرفعال سالم

THE EFFECT OF TWO DIFFERENT RESISTANCE TRAINING PROGRAMS ON HEMORHEOLOGICAL FACTORS IN HEALTHY INACTIVE MEN

هدف: با توجه به تناقضهاي مربوط به اثرات تمرينات مقاومتي بر پارامترهاي همورئولوژيكي مرتبط با بيماريهاي قلبي-عروقي، تحقيق حاضر با هدف تعيين تأثير 12 هفته تمرين مقاومتي مختلف (هايپرتروفي و قدرتي بيشينه) بر عوامل همورئولوژيكي در مردان ،(n= 18 ساله سالم غير فعال به طور تصادفي به سه گروه كنترل ( 12 - غيرفعال سالم انجام شد. روش شناسي: 39 دانشجوي مرد 20 تقسيم شدند. گروههاي تمرين به مدت 12 هفته در تمرينات مقاومتي (n= و قدرتي بيشينه ( 13 (n= تمرين مقاومتي هايپرتروفي ( 14 3 جلسه/هفته، 6 ايستگاه/جلسه و در هر ايستگاه 3 نوبت) شركت داشتند. تمرينات مقاومتي هايپرتروفي و قدرتي بيشينه به ترتيب ) 80 % يك تكرار بيشينه، انجام شد. نمونههاي خوني قبل و 48 ساعت پس از دوره تمرين گرفته شدند و براي - 65 % و 85 - باشدت 70 اندازهگيري متغيرهاي همورئولوژيكي آناليز شدند. دادههاي عوامل همورئولوژيكي با استفاده از تحليل واريانس يكطرفه مستقل بررسي شدند. نتايج: پروتئينتام، ويسكوزيته پلاسما و تجمعپذيري گلبولهاي قرمز متعاقب 12 هفته تمرين مقاومتي هايپرتروفي و قدرتي از طرفي، تغييرشكلپذيري گلبولهاي قرمز در هر دو گروه تمرين مقاومتي به طور .(P<0/ بيشينه به طور معنيدار كاهش يافتند ( 05 به هر حال، افت دامنه ويسكوزيته پلاسما در گروه هايپرتروفي نسبت به گروه قدرتي بيشينه به .(P<0/ معنيدار افزايش پيدا كرد ( 05 .(P<0/ به علاوه، افت معنيدار ويسكوزيته خون تنها در گروه هايپرتروفي مشاهده شد ( 05 .(P<0/ طور معنيدار بيشتر بود ( 05 نتيجهگيري: بر اساس يافتههاي تحقيق حاضر ميتوان نتيجهگيري نمودكه هر دو نوع تمرين مقاومتي هايپرتروفي و قدرتي بطور مشابهي بر ويژگيهاي رئولوژيكي گلبولهاي قرمز تأثير دارند، ولي تمرين مقاومتي هايپرتروفي باعث بهبود بيشتر ويسكوزيته خون و پلاسما و در نهايت سياليت خون مي شود. لذا، مردان غيرفعال و سالم ميتوانند جهت بهرمندي از فوايد تمرينات مقاومتي بدون نگراني از بروز تغييرات نامطلوب در شاخصهاي همورئولوژيكي مرتبط با ترمبوز به اين تمرينات بپردازند

Purpose: Based on controversies about the effects of resistance training on hemorheological parameters associated with cardiovascular disease, this study was carried out to determine the effect of 12 weeks of resistance training (hypertrophy and maximal strength) on hemorheological parameters in healthy inactive men. Methods: Thirty nine collegiate men (18-20 years) were randomly divided into three groups: control (n=12), hypertrophy (n=13) and strength (n=13) training groups. Training groups participated in 12 weeks of resistance training (3 sessions / week, 6 stations / session and 3 times per station). Hypertrophy and maximal strength resistance training were performed at 65-70% and 80-85% of one repetition maximum, respectively. Blood samples were taken before and 48 hours after the training period and were analyzed for measuring the hemorheological variables. Hemorheological data were analyzed by using the independent one-way ANOVA. Results: The significant reductions in total protein, plasma viscosity and aggregation of red blood cells in inactive men were found after 12 weeks of hypertrophy and maximal resistance training (P<0.05). Whereas, the deformability of red blood cells increased significantly in both resistance training groups (P<0.05). The reductions in the plasma viscosity was significantly higher in the hypertrophy training group than the strength training group (P<0.05). Moreover, a significant reduction in blood viscosity was only observed in the hypertrophy group (P<0.05). Conclusion: Based on the findings of the present study it could be concluded that both hypertrophy and strength resistance training affect on rheological characteristics of red blood cells similarly, though, the hypertrophy resistance training results in more improvements in blood and plasma viscosity and eventually blood fluidity. Therefore, healthy inactive men can participate in resistance training to achieve benefits from these training without any concern and adverse changes in hemorheological parameters associated with thrombosis.