پديد آورندگان :
مالمير، طيبه دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن، مازندران - دانشكده روانشناسي , حسن زاده، رمضان دانشگاه آزاد اسلامي واحد ساري، مازندران - گروه روانشناسي , حيدري، جبار دانشگاه علوم پزشكي مازندران
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: معنويت، هوش معنوي و عزت نفس تكميل كننده و معنا دهنده ي بخش هاي گوناگون زندگي انسان هستند و فرد را توانمند مي سازد تا از تجربه هاي خود براي يافتن راه حلي براي مشكلات و سختي هاي زندگي و رضايت از زندگي استفاده كنند؛ بنابراين هدف از تحقيق حاضر، پيشبيني رضايت از زندگي براساس هوش معنوي و عزت نفس است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي-همبستگي مي باشد. جامعه آماري شامل250 نفر دانشجويان جديدالورود كارشناسي ارشد دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن بودند كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. در اين مطالعه از پرسشنامه رضايت از زندگي، پرسشنامه هوش معنوي، پرسشنامه عزت نفس استفاده گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با كمك آزمون همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون چندمتغيري و آزمون t صورت گرفت. يافته ها: بررسي به عمل آمده نشان مي دهد كه هوش معنوي و عزت نفس در رضايت از زندگي به ميزان 0/22 تأثير مثبت و از لحاظ آماري معنادار مي باشد. با توجه به مقدار ضريب تعيين، مشخص شد كه 22 درصد واريانس رضايت از زندگي دانشجويان توسط متغيرهاي پيشبين (هوش معنوي و عزت نفس) قابل تبيين است. از ميان هوش معنوي و عزت نفس به عنوان متغيرهاي پيشبين، متغير هوش معنوي با مقدار t=7/28 و سطح معني داري 0/001 و متغيير عزت نفس با مقدار t=4/54 و سطح معني داري 0/001 معني دار مي باشد. استنتاج: مطالعه حاضر نشان داد كه مؤلفه هاي هوش معنوي و عزت نفس پيش بيني كننده ي رضايت از زندگي دانشجويان هستند.
چكيده لاتين :
Background and Purpose: Spiritual intelligence and self-esteem are complementary to human’s life, which give meaning to its various aspects. They enable people to use their experiences for finding a solution to life’s difficulties and feel satisfied. Regarding this, the aim of the present study was to predict life satisfaction based on spiritual intelligence and selfesteem.
Materials and Methods: This descriptive and correlational study was conducted on the Master of Science students, who were newly admitted to Islamic Azad University of Roodehen, Iran, using the convenience sampling method. For data collection, the Life Satisfaction Test, Spiritual Intelligence Questionnaire, and Self-esteem Scale were employed. The data were analyzed using Pearson product-moment correlation, multiple regression analysis, and independent t-test. Results: According to the results of the study, the spiritual intelligence and self-esteem had a positive effect of 0.22 on life satisfaction, which is statistically significant. According to the coefficient of determination, it was found that 22% of the variance of the students’ life satisfaction could be explained by predictor variables (i.e., spiritual intelligence and self-esteem). Furthermore, the spiritual intelligence (t=7.28) and self-esteem (t=4.54) were found to be the statistically significant predictor variables (P=0.001).
Conclusion: As the results of the present study demonstrated, the spiritual intelligence and self-esteem are considered as predictors of life satisfaction among students.
