عنوان مقاله :
بررسي روش فلسفي ملاصدرا در مسئله علم الهي به ماسوا قبل از ايجاد
عنوان به زبان ديگر :
The Study of Mulla Sadra's Philosophical Approach to the Issue of Divine Knowledge of the Beyond before Creation
پديد آورندگان :
مزيناني، ابوالفضل , اكبرزاده، حوران دانشگاه علامه طباطبايي
كليدواژه :
روش شناسي , روش فلسفي , علم الهي به ماسوا , ملاصدرا
چكيده فارسي :
صدرالمتالهين در مسئله علم الهي مدعي گره گشايي و نوآوري است. از طرف ديگر وي در اين مسئله نسبت به ساير مسائل فلسفي اش به التقاط بيشتري متهم شده است. در پژوهش حاضر به نحو مسئله محور كوشش شده تا نشان داده شود كه وي در تبيين «علم الهي» از چهار اصل روش شناختي كه خاص فلسفه وي مي باشد، بهره برده است:1) رويكرد ميان رشته اي در استفاده تلفيقي و منسجم از سه منبع معرفتي عرفان، قرآن و برهان؛
2) استفاده از آيات و روايات و كشف و شهود در مقدمات برهان و مقام داوري و نه صرفا در مقام گردآوري؛
3) ارائه نظريات خود بر اساس سه رويكرد مبناي مشهور قوم، وحدت تشكيكي وجود و وحدت شخصي وجود با رويكردي تعليمي و در ساختاري تشكيكي؛
4) استفاده روشمند و كثرت گرايانه از آراء انديشمندان سلف.
نتيجه اين پژوهش، اثبات پاي بندي عملي صدرا به اصول روش شناختي فوق به صورت مسئله محور در مسئله علم الهي مي باشد
چكيده لاتين :
Mulla Sadra claims to be innovative in relation to the issue of Divine Knowledge. Moreover, he has been criticized for being more eclectic in relation to this issue compared with his other philosophical issues. The present article attempts to show, in a problem-oriented way, that he has benefited from four methodological principles that are special to his own philosophy in explaining divine knowledge:1) Adopting an interdisciplinary approach in a coherent integrative way using the three epistemic sources of mysticism, Quran and logic;
2) Using verses, traditions, discovery and intuition in shaping the preliminary logic in making judgments and not merely in the collection stage;
3) Providing his views based on the three famous folk approaches, unity of ambiguity of existence, personal unity of existence with a didactic approach and in an ambiguous structure;
4) Methodical and pluralistic use of the predecessor thinkers views.
The main conclusion is Mulla Sadras practical commitment to the above methodological principles and a problem-oriented approach in dealing with the issue of Divine Knowledge.
