تاثير حشره كش هاي پريميكارب و تيامتوكسام بر فعاليت آنزيم هاي سم- زداي شته سياه باقلا

Effect of Pirimicarb and Thiamethoxam on detoxification enzyme activity in the black bean aphid, Aphis fabae Scopoli (Hem: Aphididae)

در بسياري از موجودات زنده، آنزيم هاي سم زدا نقش مهمي در سم زدايي تركيبات ناگوارد ايفا مي كنند و به عنوان نشانگرهاي زيستي قرارگيري در معرض تركيبات ناگوارد قلمداد مي شوند. در واقع، درجات مختلف حساسيت به تركيبات شيميايي ممكن است به دليل تفاوتهاي بيوشيميايي در سم زدايي حشره كش ها باشد. در بررسي پيش رو، اثر تيامتوكسام و پيريميكارب در غلظت هاي زيركشنده بر ميزان فعاليت آنزيم هاي سمزداي شته سياه باقلا Aphis fabae Scopoli ،(Hemiptera: Aphididae) مورد ارزيابي قرار گرفته است. به منظور تعيين اثرات كشنده در شرايط آزمايشگاهي، غلظت ميانه كشنده براي شته در معرض تيامتوكسام و پيريميكارب به ترتيب (625/16-68/94) 113/85 و (71/99-1/3) mg(ai)L-1 2/94 محاسبه شد. همچنين فعاليت مونواكسيژنازها به عنوان آنزيم هاي سم زدا اندازه گيري شد. تاثير هر دو حشره كش بر شته A.fabae باعث افزايشي معني دار در القاي آنزيم هاي مونواكسيژناز شد (P<0/0001). در اين بررسي فعاليت گلوتاتيون-اس-ترانسفراز (GST) به موازات افزايش غلظت هاي زيركشنده پيريميكارب القا مي شود (P=0/0001 و F=18/17 و 12 و df=5). تيامتوكسام نيز در غلظت هاي بالاتر (48/07 و 75/06 و 113/85 mg (ai)/L) فعاليت اين آنزيم را القا كرد (P=0/0009 و F=18/17 و 12 و df=5) نتايج نشان داد كه در غلظت هاي زيركشنده مي توان دو شته كش مهم تيامتوكسام و پيريميكارب را توسط آنزيم هاي سم زدا به عنوان نشانگرهاي بيوشيميايي شناسايي كرد.