تأثير معنويت‌ درماني گروهي بر اضطراب و كيفيت زندگي زنان مبتلا به ديابت بارداري

Effect of Spiritual Group Therapy on Anxiety and Quality of Life among Gestational Diabetic Females

سابقه و هدف: يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي دوران بارداري، ديابت بارداري است كه براي نخستين بار در دوران بارداري شروع يا تشخيص داده مي‌شود. با توجه به اهميت تشخيص سريع و درمان به‌موقع اين بيماري، پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير معنويت‌درماني گروهي بر اضطراب و كيفيت زندگي زنان مبتلا به ديابت بارداري انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل همه زنان مبتلا به ديابت بارداري مراجعه‌كننده به مراكز بهداشتي- درماني شهر ورامين در سال 1394 بود. درمجموع، 40 بيمار با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه (هر گروه 20 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش 8 جلسه 80 دقيقه‌اي با روش معنويت‌درماني گروهي آموزش ديد. همه گروه‌ها پرسشنامه‌هاي اضطراب Cattell (Cattell’s Anxiety Questionnaire: CAQ) و كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (World Health Organization’s quality of life: WHOQOL) را تكميل كردند. داده‌ها با روش تحليل كوواريانس چندمتغيري و با استفاده از نرم‌افزار SPSS 19 تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه ميان گروه‌هاي معنويت‌درماني گروهي و كنترل در اضطراب و كيفيت زندگي تفاوت معناداري وجود داشت؛ به‌عبارت ديگر معنويت‌درماني گروهي به‌طور معناداري باعث كاهش اضطراب و افزايش كيفيت زندگي زنان مبتلا به ديابت بارداري شد (0/01>P). استنتاج: با توجه به نتايج حاصل از اين پژوهش، معنويت‌درماني گروهي در كاهش اضطراب و افزايش كيفيت زندگي اهميت دارد؛ بنابراين پيشنهاد مي‌شود مشاوران و درمانگران از روش معنويت‌درماني گروهي براي كاهش اضطراب و افزايش كيفيت زندگي استفاده كنند.

Background and Purpose: Gestational diabetes (GD) is one of the most prevalent diseases in women during pregnancy that is initiated and diagnosed during the pregnancy. Given the importance of early diagnose and timely treatment of this disease, the present study was conducted to investigate the effect of spiritual group therapy (SGT) on anxiety and quality of life among the women with Gestational diabetes. Materials and Methods: This quasi-experimental study was conducted on 40 women with GD referring to the healthcare center of Varamin, Tehran, Iran, in 2015 using a pretest-posttest design. The study population was selected through available sampling method and randomly assigned into two groups of 20 cases. The experimental group was subjected to eight 80-minute sessions of SGT. The two study groups filled out the World Health Organization’s quality of life and the Cattell’s anxiety questionnaires. The data were analyzed by multivariate analysis of covariance method using SPSS version 19.Results: According to the results, there was a significant difference between the experimental and control groups in terms of the anxiety and quality of life (P<0.01). In other words, SGT significantly led to the reduction of anxiety and enhancement of quality of life among the women with GD. Conclusion: As the findings of the present study indicated, the SGT method had a significant role in the reduction of anxiety and improvement of the quality of life. Therefore, the counselors and therapists are suggested to use the SGT method to decrease anxiety and increase quality of life .