تحليل نقش بازيگران و گفتمانهاي داخلي، در تداوم و تعميق بحران در سوريه

An Analysis of the Role of Internal Actors and Discourses in the Continuation and Deepening of the Syrian Crisis

قطعات پازل پيچيده بحران سوريه آنچنان درهم ريخته‌است كه تلاش براي به دست دادن تحليلي همه جانبه در جهت ايضاح تصوير آنچه كه امروز در سوريه و منطقه مي‌گذرد، بدون بررسي نقش گفتمانها و بازيگران داخلي سوري موثر در عرصه ميداني نامحتمل است. اگر چه بازيگران خارجي به مثابه عاملي بسيار تاثيرگذار در اين بحران نقش ايفا مي‌نمايند، اما نبايستي از نقش عامل بازيگران داخلي و گفتمانهاي آنها غفلت نمود. از اينرو اين تحقيق با تمركز بر روي اين مسئله تلاش نموده است به طرح اين پرسش بپردازد كه نقش عوامل داخلي از منظر گفتماني در تداوم و تعميق بحران سوريه چيست؟ در پاسخ به اين سئوال، نگارندگان تلاش نموده‌اند با بهره‌گيري از روش تحليل گفتمان، اين فرضيه را طرح نمايند كه شيوه مفصل‌بندي گفتمانهاي داخلي منازعه‌جو، نشان از اختلافات عميق بين آنها دارد؛ به گونه‌اي كه امكان رسيدن به يك تعبير مشترك حداقلي از آينده سوريه را ممتنع ساخته و اين خود از عمده‌ترين دلايل تعميق و تداوم بحران است. جهت آزمون اين فرضيه، سه گفتمان بعثي، گفتمان تكفيري-جهادي و گفتمان كردي انتخاب شده‌اند. براي تبيين نسبت ميان بحران سوريه و ذهنيت حاكم بر بازيگران دخيل در اين امر، به نظر مي‌رسد كندوكاو در دال هاي مقوم هر گفتمان ضروري است. از اينرو، با بررسي شيوه صف‌آرايي زنجيره هم‌ارزي گفتمان‌هاي مختلف و نحوه نگاه آنها به مسئله و نظام معنايي اين گفتمانها، تلاش شده است تا دلايل عمده تداوم و تعميق بحران، از منظر مواجهه گفتماني بازيگران داخلي، به مثابه يكي از دو ستون اصلي بحران، تحليل گردد.

Following the set of movements called 'Arab Spring' which surrounded most of the Middle East and North African countries, Syria also threw into crises. Most analysis concentrated on the competition of big international and geopolitical powers in this crisis. Although the foreign variable plays a very influential role, the role played by the internal factors should not be also ignored. Therefore, this study is an attempt to put the issue in the following question: what is the effect of the internal factors in continuation and entrenchment of the Syrian crisis? To answer this question, the authors tried to evaluate the following hypothesis using the discourse analysis methodology of Laclau and Mouffe: the manner of structuring the conflicting discourses is the sign of their in-depth differences in such a way that it has made a minimal common denominator of the Syrian future impossible, as the main reason of its continuation and deepening. Based on factors like discursive cohesion and influential strength, three discourses of 'Ba'ath', 'Takfiri-Jihadi' and 'the Kurds self-rule model' were chosen among many others. Surveying on the signs of each discourse seems essential to explain the relations between Syrian crisis and the mentality of the players involved. Therefore, through studying the ways of arranging the chains of equivalent of various discourses, this study tries to explicate the reasons for the continuation and deepening of the crisis from the viewpoint of discursive conflict of internal factors as one of its two main crisis bases.