تحليل هم‌ ارزي انسجام دستوري غير ساختاري در دعاي دوازدهم صحيفة سجاديه و ترجمه‌هاي آن

Non-Structural Grammatical Coherence Analysis in Sahifeh Sajjadieh’s Twelfth Prayer and its Translations

انسجام يك مفهوم معنايي است كه به روابط معنايي موجود در متن اشاره دارد و آن را به عنوان يك متن از غير متن متمايز و مشخص مي‌نمايد. انسجام بالقوّه در ابزارهاي نظام زباني، همچون ارجاع، حذف، جانشيني و... نهفته‌است كه در خودِ زبان قرار دارد. نظر به ضرورت اصل تعادل و برابري در فرايند ترجمه، بازتاب هر يك از عوامل فوق در ترجمه، در راستاي حركت همسو با متن اصلي اهميت بسزايي دارد. از آنجا كه صحيفة سجاديه به عنوان متني منسجم شامل گونه‌هاي مختلف انسجام‌بخش است، انتظار مي‌رود ترجمه‌هاي موجود از آن نيز اين عناصر انسجام‌بخش را در خود بازتاب دهند. اين مقاله با رويكرد توصيفي ـ تحليلي به بررسي و تطبيق مؤلفه‌هاي انسجام دستوري غيرساختاري در متن دعاي دوازدهم صحيفة سجاديه و چهار ترجمه مي‌پردازد. در اين جستار، ميزان پايبندي مترجمان به بازتاب اين مؤلفه‌هاي انسجام‌بخش بررسي و اين نتيجه حاصل شد كه در ميان انبوه مؤلفه‌هاي يادشده، برخي از مترجمان در ساية حركت هم‌ارز و برابر با متن اصلي و نيز با گزينش برابرنهادهايي مناسب، انسجام موجود در متن اصلي را به‌طور كامل در ترجمه‌هاي خود انعكاس داده‌اند. در مواردي نيز مترجمان از اين اصل غافل مانده‌اند كه اين غفلت مي‌تواند ناشي از عواملي چون سبك خاص مترجم و ظرفيت زباني دستوري متن مقصد باشد.

Coherence is a semantic concept that refers to semantic relations in the text and distinguishes it as a text from non-text. Cohesion potentially lies in the language system tools, such as referral, removal, succession, etc., within the language itself. Given the necessity of the principle of equilibrium and equality in the translation process, the reflection of each of the above factors in translating is important in the direction of moving in line with the original text. Since Sahifeh Sajjadieh, as a coherent text, includes various types of coherence, it is expected that the translations made will reflect these elements of coherence. This paper uses a descriptive-analytical approach to study and adapt the components of non-structural grammatical coherence in the text of the Twelve Sufi Sajjadiyah prayers and four translations. From this study, the degree of adherence of the translators to the reflection of these components of the coherence section was examined. Finally, the result of this study was that among the massive components of some translators, in the shadow of the movement, the equivalents and equal to the original text, and the selection of appropriate equivalents, the original has been fully reflected in its translations, in some cases the translators have overlooked this principle, which can be attributed to factors such as the particular style of the translator and the grammatical capacity of the target text.