نمود واژگاني در افعال مركب مشتق از صفت در زبان فارسي

Lexical Aspect in Persian Deadjectival Complex Predicates

در اين مقاله، نمود واژگاني افعال مركب مشتق از صفت در زبان فارسي مورد بررسي قرار مي گيرد. بدين منظور، پس از مروري كوتاه بر نمود و انواع آن، به سه ديدگاه رايج در خصوص نمود واژگاني افعال مركب در زبان فارسي پرداخته مي شود. در ديدگاه اول، همكرد، عامل تعيين كنندۀ نمود واژگاني افعال مركب تلقي شده است. ديدگاه دوم، عنصر پيش فعل را تعيين كنندۀ نمود واژگاني در افعال مركب قلمداد كرده، تمامي افعال مركب مشتق از صفت را داراي نمود يكسان انگاشته است؛ و در ديدگاه سوم، به تفاوت نمود افعال مذكور اشاره شده، اما دليل آن تبيين نشده است. در اين مـقاله، پـس از بررسـي افعال مركب مشتق از صفت در زبان فارسي و قرار دادن آنـها در معـرض آزمون هاي كرانمندي، نشان مي دهيم كه ديدگاه مبتني بر ساخت مدرج كه در آن ويژگي هاي معنايي صفت پايۀ فعل لحاظ شده باشد، از مبناي نظري محكم تري در تبيين نمود واژگاني افعال مركب مشتق از صفت برخوردار خواهد بود.

In this paper, we will study the lexical aspect in Persian deadjectival complex predicates. Hence, we firstly review different kinds of aspect. Then, we will succinctly review three common viewpoints in the study of aspect in Persian complex predicates. According to the first viewpoint, light verbs play the major role in the telicity of the complex verbs; the second considers preverb to be determinant and regards all of the deadjectival complex predicates to be telic; and finally, the third viewpoint, although pointing out to the non-homogeneity of Persian complex predicates, does not provide us with an explanation behind such inconsistency. It is argued in this paper that approaches based on the scalar structure of the verb, in which the lexical properties of the base adjective is considered to be of great importance, stand in a better position in accounting for the aspectual properties of Persian deadjectival complex predicates.