اثر حاد نوع و شدت انقباض‌ پويا بر شاخص‌هاي عملكردي و برخي متغير‌هاي الكترومايوگرافي پرش عمودي ورزشكاران دووميداني

The Acute Effect of the Type and Intensity of Dynamic Contraction on Performance Indicators and Some Electromyographic Variables of Vertical Jump in Track and Field Athletes

هدف از اين پژوهش مطالعۀ اثر زودگذر نوع و شدت انقباض­هاي پويا بر برخي متغير­هاي الكترومايوگرافي و عملكردي ورزشكاران حرفه­اي دو و ميداني بود. آزمودني­ها 9 نفر بودند كه در چهار روز متفاوت و به­ صورت تصادفي، يكي از چهار پروتكل گرم كردن معمول (گروه كنترل)، گرم كردن و اجراي يك وهلۀ 4 تكراري نيم‌چمباتمۀ فعاليت منفي (120 درصد 1RM)، گرم كردن و اجراي يك وهلۀ 6 تكراري نيم‌چمباتمۀ فعاليت تواني– قدرتي (80 درصد 1RM) و گرم كردن و اجراي يك وهلۀ 12 تكراري نيم‌چمباتمۀ فعاليت تواني– سرعتي (40 درصد 1RM) را اجرا كردند. 7 دقيقه پس از اجراي هر پروتكل، از آزمودني­ها آزمون حداكثر انقباض ايزومتريك ارادي (MVIC) و پرش عمودي به‌عمل آمد و همزمان فعاليت الكترومايوگرافي عضلۀ راست راني، پهن خارجي و دوسر راني در آزمون MVIC و مرحلۀ درون­گراي پرش عمودي به ثبت رسيد و سپس شاخص حداكثر فعاليت عضله و نسبت RMS/MVIC از آن استخراج شد. نتايج نشان داد ارتفاع پرش عمودي، حداكثر فعاليت عضله و نسبت RMS/MVIC پس از انجام پروتكل­هاي نيم‌چمباتمۀ فعاليت منفي و تواني– قدرتي در مقايسه با گروه كنترل با افزايش معناداري همراه بود (P≤0.05). همچنين پروتكل فعاليت منفي در مقايسه با پروتكل تواني- قدرتي از افزايش بيشتري برخوردار بود (P≤0.05)؛ بنابراين، استفاده از گرم كردن ويژه، شامل نيم‌چمباتمه با شدت­هاي فوق‌بيشينه و نزديك به بيشينه نسبت به گرم كردن معمول مي­تواند عملكرد پرش عمودي متعاقب را بهبود ­بخشد.

The aim of this study was to examine the temporary effect of type and intensity of dynamic contractions on some electromyography and performance variables in professional track and field athletes. 9 subjects randomly performed one of the four protocols in 4 different days: usual warm-up (control group), warm-up and a set of four repetitions of negative half squatting (120% of 1RM), warm-up and a set of six repetitions of power-strength half squatting (80% of 1RM) and warm-up and a set of twelve repetitions of power-velocity half squatting (40% of 1RM). 7 minutes after each protocol, the subjects performed the maximum voluntary isometric contraction (MVIC) and vertical jump test. Simultaneously, EMG activity of the rectus femoris, vastus lateralis and biceps femoris muscles was registered in MVIC test and concentric phase of vertical jump. Then, maximum muscle activity and RMS/MVC ratio index was derived from EMG data. The results showed that vertical jump, the maximum muscle activity and RMS/MVC ratio significantly increased after negative and power-strength half squatting protocols compared with the control group (P≤0.05). Furthermore, negative half squatting protocol had more increase than power-strength half squatting (P≤0.05). So the special warm-up including half squatting with supra-maximal and close to the maximum intensities can improve vertical jump performance compared with the usual warm-up.