اثربخشي آموزش خود دلگرم سازي شوناكر بر احساس تنهايي دانشجويان

The Effectiveness of Shoenaker’s Self-Encouragement Training on Feelings of Loneliness among University Students

مقدمه: انسان موجودي اجتماعي است كه به داشتن رابطه با همنوعان خود نيازمند است. فقدان روابط مطلوب و رضايت ‌بخش اجتماعي يا همان احساس تنهايي اثرات مخربي بر سلامت و كيفيت زندگي دارد. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش خود دلگرم سازي شوناكر بر احساس تنهايي دانشجو-معلمان دانشگاه فرهنگيان شهر زاهدان بود. روش كار: پژوهش حاضر، از نوع نيمه آزمايشي با طرح ‌‌پيش آزمون ‌-‌ پس آزمون با گروه كنترل و پيگيري يك ماهه ‌بود. جامعه آماري پژوهش، شامل كليه دانشجو-معلمان مقطع كارشناسي دانشگاه فرهنگيان، پرديس دخترانه رسالت شهرستان زاهدان در سال تحصيلي97-1396 بود كه ‌از ميان آن¬ها تعداد 30 نفر كه در پرسشنامه احساس تنهايي دانشجويان بر اساس مقياس آشر (SLFS) نمره بالايي گرفته بودند، به روش تصادفي انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر كدام 15 نفر) گنجانده شدند. گروه آزمايش به ‌مدت ‌‌10 جلسه‌‌90 دقيقه‌اي‌ تحت آموزش خود دلگرم سازي به شيوه شوناكر قرار گرفت و‌ گروه كنترل آموزشي دريافت نكرد. پس از ‌اتمام ‌جلسات، هر دو گروه آزمايش و كنترل در معرض ‌پس آزمون ‌و‌ يك‌ ماه‌ بعد‌، ‌آزمون ‌پيگيري‌ قرار گرفتند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره با استفاده از نرم افزار SPSS_23 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج ‌نشان ‌داد كه ميانگين نمرات احساس تنهايي عاطفي و احساس تنهايي اجتماعي در دانشجو- معلمان گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل در مراحل پس آزمون و پيگيري بطور معناداري كاهش پيدا كرده است(05/0 > P). نتيجه‌گيري: بر اساس يافته ها مي توان نتيجه گرفت كه آموزش خوددلگرم سازي مبتني بر روش شوناكر مي تواند از طريق تقويت مهارتهاي ارتباطي و افزايش علاقه اجتماعي، باعث كاهش احساس تنهايي در دانشجويان گردد.

Introduction: Human being is social and needs to establish relationships with his/her own fellows. A lack of favorable and satisfactory social relationships or, in other words, feelings of loneliness can bring about harmful effects on health and quality of life. This study aimed to investigate the effectiveness of Shoenaker’s self-encouragement training on feelings of loneliness among university students-teachers at Farhangian University in Zahedan. Methods: This quasi-experimental study followed by a pretest-posttest design with a control group and a one-month follow-up. The present study had a statistical population constituting of B.A. university students-teachers at Farhangian University-Resalat Campus for girls in Zahedan in the academic year 2017-2018. Among these people, a sample consisting of 30 people who obtained high scores on Usher Student Loneliness Feeling Scale (SLFS) were randomly selected and assigned to two groups, a control group and an experimental group (each including 15 people). Ten 90-minute sessions of the Shoenaker’s self-encouragement training were carried out on the experimental group; however, the control group did not receive such training. After finishing these sessions, a posttest was conducted on both experimental and control groups and a month later, a follow-up was performed on them. To analyze the obtained data, a multivariate analysis of covariance was applied via SPSS-23. Results: Results showed that mean scores on emotional and social feelings of loneliness obtained by the university students-teachers placed in the experimental group significantly decreased in the posttest and follow-up compared to the control group (P < 0.05). Conclusions: According to the obtained results, it can be concluded that the self-encouragement training based on the Shoenaker’s method can decrease feelings of loneliness by promoting communication skills and increasing social interests among university students.