نقد و تحليل قصه‌اي از مرزبان‌نامه بر اساس رويكرد بينامتنيت

An Intertextual Approach to a Tale from Marzbanname

براساس رويكرد بينامتنيت، هيچ متني خودبسنده نيست و هر متن در آن واحد، هم بينامتني از متون پيشين و هم بينامتني براي متون پسين خواهد بود. در اين جستار، ابتدا وجوه مختلف متن و بينامتنيت تشريح، و سپس براساس اين رويكرد، قصه اي از مرزبان نامه نقد و بررسي شده است. در پايان نيز گفته شده چنان كه رولان بارت، باختين، كريستوا، ژنت، تودوروف و ديگر منتقدان پيرو بينامتنيت تأكيد كرده اند، هيچ متني اصيل نيست و قصه مورد بحث در مرزبان نامه نيز چون متون ديگر واگويه اي از متون پيشين است.

Assistant Professor Of Persian Language and Literature Shahid Chamran University of Ahvaz rn rn rn rn rn rn According to the intertextul approach there is no text that is self-sufficient; rather,in this approach, it is supposed that every text is an intertext from previous texts and for following texts. In this essay, first different aspects of text and intertextuality are explained and then, a tale from Marzbanname is analyzed according to this approach. At the end,it has been shown that as Barthes, Bakhtin, Keristova, Genette, Todorov and other adherents of Intertextulity approach have emphasized, there is no authentic and original text; therefore, the mentioned tale from Marzbanname , like other texts, is a retelling of previous texts.