نحوه تعلق علم حضوري خداوند به موجودات مادي از نظر سهروردي

The Way God's Immediate Knowledge Relates to Material Beings from Suhrawardi's Point of View

علم الهي مسئله اي است كه از ديرباز مورد بحث و گفتگوي حكيمان بوده است؛ در اين بين سهروردي، خداوند را علت ايجادي موجودات مادي دانسته كه همانند هر علت فاعلي ديگري به معاليل خود علم دارد؛ ما در اين مقاله با روشي تحليلي و با هدف تبيين علم خداوند به موجودات مادي بر اساس مباني سهروردي ابتدا به بررسي علم به ممكنات مادي معدوم واينكه آنها از طريق وجود شان در بدنه فلك معلوم حق اند مي پردازيم و سپس علم به ماديات موجود را دنبال مي كنيم؛ ممكناتي كه كه خود به وجود ماديشان، به صورت حضوري، دفتر علم خداوند محسوب گشته و خداوند از آن جهت كه نور الانوار وعين هويت نوري است با اضائه و اشراق خود، آنها را مستنير، ظاهر و قابل ادراك مي كند.

God’s knowledge is an issue which has long been the subject of discussion among philosophers. Among these philosophers, Suhrawardi believes that God is the cause of material beings. So, like any other causal agent, he knows his creatures. Adopting an analytical method and with the aim of accounting for God’s knowledge over his creatures from Suhrawardi’s point of view, the present paper first deals with the knowledge of nonexistent possible material beings and explains that, due to their existence in the celestial sphere, they are true. This is followed by an account of knowledge over existent material beings; possibilities whose presential material existence makes them the subject of God’s knowledge. As God is the illuminator of all lights and is considered the essence of light, he makes them visible and perceivable through illumination