بررسي تطبيقي واژگان قرآني و اوستايي درباره ساحت غيرمادي انسان

A Comparative Study of Quranic and Avestan Words about Man’s Immaterial Aspect

دين زرتشت مانند اسلام، به دو ساحتي بودن انسان باور داشته، معتقد است: انسان علاوه بر ساحت جسماني و بدن ظاهري، كه قابل مشاهده است، داراي ساحت غيرمادي است. اين پژوهش به توصيف و بررسي تطبيقي واژگان قرآني و اوستايي درباره بعد غيرمادي انسان مي‌پردازد. در قرآن، از پنج واژه «روح»، «نفس»، «قلب»، «فواد» و «صدر» ياد شده است كه اشاره به بعد مجرد انساني دارند. در اوستا نيز پنج واژه «اهو»، «دئنا»، «بئوذ»، «اوروان» و «فروشي» واژگاني هستند كه به ساحت غيرمادي انسان دلالت دارند. اين مقاله با روش توصيفي ـ تطبيقي و با تاكيد بر قرآن و اوستا به ويژه گاهان زرتشت، نخست به توصيف اين واژگان پرداخته، شباهت‌ها و تفاوت‌هاي اين واژگان را برجسته كرده، سپس، تحليلي نو در اين زمينه ارائه مي‌كند. افزون بر شباهت‌هايي كه ميان واژگان قرآني و اوستايي وجود دارد، تفاوت‌هاي اساسي نيز به چشم مي‌خورد، از مهم‌ترين آنها، مي‌توان به تبيين و تحليل عقلي صحيح از واژگان قرآني و فقدان تحليل محتوايي صحيح از تعدد واژگان اوستايي و منافات آن با بداهت عقلي دربارة وحدت حقيقي انسان اشاره كرد.

Like Islam, Zoroastrian religion considers that man has two dimensions and that in addition to his corporal and apparent body, which is visible, he has an immaterial dimension. This study examines what the Qur'an and Avesta say about man’s immaterial aspect and makes a comparison between the two. In the Qur'an, five words are used to refer to the immaterial dimension of man:”ruh”,”nafs”,”qalb”,”fu’ad” and “sadr”. In Avesta also five words are used to refer to the immaterial nature of human beings: "ahou", "da’ena", "ba’uz", "orav@n" and "farawshi". Using a comparative- descriptive method and emphasizing on the Quran and Avesta, especially the Gathas of Zarathushtra, the present paper first reviews these words, highlights the similarities and differences between them, and then makes a new analysis in this regard. In addition to the similarities between the Qur'anic words and Avestan words, there are significant differences as well, the most important of which is that we find correct explanation and objective analysis in the Qur'anic words and lack of proper content analysis in many Avestan vocabulary and its contradiction with the objective evidence about the real unity of man.