ارائه الگوي رفتار اشتراك دانش متخصصان ايراني در فضاي مجازي

اين مقاله تلاش كرده است الگوي رفتار اشتراك دانش متخصصان ايراني را در فضاي مجازي موردمطالعه قرار دهد. بدين منظوراز مصاحبه عميق نيمه ساختارمند، روش دلفي و پرسشنامه الكترونيك به‌عنوان ابزار تحقيق در دو مرحله كيفي و كمي استفاده‌ شده است. به‌منظور تأمين اهداف تحقيق، مصاحبه با خبرگان مسلط بر موضوع تا تحقّق كفايت نظري ادامه يافته است. پس ‌از آن به‌منظور تأييد و يا تصحيح شاخص‌هاي شناسايي‌ شده از تحليل محتواي كيفي متن مصاحبه‌ها، از روش دلفي استفاده شد. بدين ترتيب الگوي رفتار اشتراك دانش از دل داده‌هاي مرحله كيفي پژوهش استخراج  شد. پس‌ از آن به‌منظور اعتبارسنجي كمّي الگو، پرسشنامه‌هاي الكترونيك از طريق روش زنجيره‌اي در اختيار 299 نفر (نرخ بازگشت، 77%) از كاربران شبكه تخصصي قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Smart PLS و تكنيك تحليل عاملي تأييدي تحليل و وزن متغيرها مشخص گرديد. در الگوي رفتار اشتراك دانش متخصصان در فضاي مجازي به ترتيب اهميت: شاخص‌هاي ابعاد فردي، گروهي و محيطي، استخراج شدند. شاخص‌هاي بُعد فردي به ترتيب انگيزش، اخلاقيات، شخصيت (شامل برونگرا، سازشكار و خود گشوده)، توانايي، نگرش به‌منظور اشتراك دانش و امينت رواني مي‌باشد. بُعد گروهي داراي 3 شاخص منافع مشترك، ساختار گروه و سرمايه اجتماعي است. مؤلفه‌هاي بُعد محيطي شامل تكنولوژيكي (الزامات فني شبكه‌هاي اجتماعي تخصصي)، سياسي حقوقي (سياست‌گذاري فضاي مجازي كشور)، اقتصادي (هزينه و تنوع بسته‌هاي اينترنت) اجتماعي فرهنگي (سبك زندگي متخصصان و شخصيت ملي) مي‌باشد.