تأثير هشت هفته تمرين تناوبي هوازي بر سطوح امنتين -1، رزيستين و آديپونكتين سرمي مردان سالمند ديابتي نوع دو

The effects of eight weeks of aerobic interval exercise on omentin- 1, resistin, and adiponectin in elderly men with type 2 diabetes

هدف: ديابت يكي از بيماري هاي غددي شايع در جهان است، افراد ديابتي بيش از ساير افراد جامعه دچار مشكلات چشمي، عصبي، قلبي عروقي، نارسايي كليه مي شوند. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي تأثير تمرين تناوبي هوازي بر سطوح امنتين -1، رزيستين و آديپونكتين مردان سالمند ديابتي نوع دو بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربي كه در سال 1395 در شهرستان بجنورد انجام شد، 26 مرد داراي ديابت نوع 2 به روش نمونه گيري در دسترس و به صورت تصادفي به دو گروه مساوي مداخله (12 نفر) و كنترل (12 نفر) تقسيم شدند. گروه مداخله در يك برنامه تمريني 8 هفته اي (هر هفته پنج جلسه به مدت 30 تا 45 دقيقه با شدتي معادل 60 تا 70 درصد حداكثر ضربان قلب بيشينه) به صورت تناوبي هوازي به تمرين پرداختند. براي مقايسه ميانگين هاي درون گروهي و بين گروهي به ترتيب از روش آزمون T همبسته و كوواريانس استفاده شد و نتايج در سطح معني داري (0/05≥P) آزمايش شدند. نتايج: نتايج نشان داد در گروه تمرين تناوبي هوازي سطح امنتين -1، آديپونكتين افزايش معني دار و غلظت رزيستين و هموگلوبين گليكوزيله كاهش معني دار يافت (0/05>P). تغييرات ميانگين هاي بين گروهي در متغيرهاي امنتين -1 آديپونكتين، رزيستين و هموگلوبين گليكوزيله تفاوت معني داري بين دو گروه مشاهده شد (0/05>P) نتيجه گيري: هشت هفته تمرين تناوبي هوازي، منجر به كاهش رزيستين، هموگلوبين گليكوزيله و افزايش معني دار امنتين -1 و آديپونكتين در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 شد. و مي تواند به عنوان برنامه تمريني مناسب براي حفظ سلامتي در اين افراد استفاده شود. پيشنهاد مي شود كه برنامه هاي تمريني جديد و متنوع ديگر نيز به ويژه در افراد سالمند و آسيب پذير بررسي شود.

Objective: Diabetes is one of the most common glandular diseases worldwide. Diabetics suffer more than other individuals from eye, nerve, and cardiovascular problems, in addition to renal insufficiency. The purpose of this study is to investigate the effects of eight weeks of aerobic interval exercise on omentin-1, resistin, and adiponectin in elderly men with type II diabetes. Methods: This semi-experimental study was conducted in Bojnourd, Iran in 1395. The study enrolled 24 overweight male patients with type II diabetes mellitus by the convenience sampling method. Patients were randomized to two groups: experimental (n=12) and control (n=12). The experimental group participated in 8 weeks of interval aerobic training (5 days/week at 30-45 min duration with 65%-70% HRR per session). Data were analyzed with the paired sample t-test and MANOVA for comparison of means within and between groups, respectively. The level of significance was set at p≤0.05. Results: Omentin-1 and adiponectin increased significantly, whereas we observed significantly reduced resistin and HbA1c levels (p<0.05). The average differences in the omentin-1, adiponectin, resistin, and HbA1c levels between the two groups showed statistical significance (p<0.05). Conclusion: The eight weeks of aerobic interval training led to significantly decreased resistin and HbA1c levels, along with significantly increased omentin-1 and adiponectin levels in men with type 2 diabetes. Good health could be maintained with a proper exercise protocol in these patients. We recommend that new and variety training protocols, especially in elderly and vulnerable people should be investigated.