تحليل چرايي بدعت آميز بودن جنبش بگينها در مسيحيت

فاقد عنوان و چكيده لاتين

اين مقاله، به معرفي بگينها، يكي از مهم‌ترين جنبش‌هاي زنانه قرون وسطاي مسيحي مي‌پردازد و با تعريف مقولات سنت و بدعت در آن‌ دوره، درصدد توضيح اتهام بدعت عليه ايشان است. كلام بومي، كه حاصل به‌كارگيري زبان محلي به جاي لاتين، تكيه بر تجارب عرفاني، به جاي متون مقدس رسمي در عرصه تفكر ديني، انتقال قدرت از مردان طبقات بالا به سطوح پائين و زنان و افزايش چشمگير مخاطبان است، پس از الهيات مدرسي و رهباني پديد آمد و ظهور بگينها حاصل آن است. زنان عارف پرشوري كه با رد ممنوعيت‌هاي دستگاه كليسايي، نوع جديدي از حيات جمعي دين‌دارانه ابداع كردند و با مطالعه كتاب مقدس، شهود و موعظة تجارب خويش به زبان مادري، واسطه‌گري كليسا در امر نجات را زيرسوال بردند و باب جديدي در كلام و عرفان مسيحي گشودند. عواملي چون خروج از سيطره كليسا و عدم وابستگي به هرگونه مرجع بشري، باور به دستيابي انسان به كمال و نجات در حيات دنيوي، بي‌نيازي از انجام شعائر كليسايي و تعليم اموري مخالف ايمان كاتوليك، مهم‌ترين اتهامات ايشان است.