دين داري و الگوي تربيتي خانواده (بررسي تاثيرات خانواده بر رفتار ديني نوجوانان در شهر تهران)

نحوه تعامل والدين با فرزندان مي تواند بر رفتار فرزندان و شكل گيري شخصيت آنان تاثير گذار باشد، با چنين پيش فرضي مي توان گفت نظام تربيتي خانواده بر گرايشديني فرزندان نيز نقش تعيين كننده اي خواهد داشت، فرضيه اصلي اين است كه بين سه الگوي«اقتدار استبداي»، «آزادگذاري» و «الگوي اقتدار منطقي» مورد نظر ديانا به امرايند (1973)، با ميزان دين داري نوجوانان رابطه معني داري وجود داشته باشداين تحقيق از دو روش مطالعه اسنادي و ميداني (پيمايشي) سود برده شده است. ميزان پايايي پرسش ها با احتساب آلفاي كرونباخ تعيين شده اند، به منظور تكميل مدل سه گانه تربيتي به امرايند، الگوي چهارمي نيز تحت عنوان «الگوي پذيري)» والدين به آن افزوده شده است. جامعه آماري مورد مطالعه شامل كليه دانش آموزان دوره متوسطه مدارس دولتي شهر تهران است حجم جامعه آماري حدود 325400 دانش آموز بر آورد شد است. اما بر برآورد حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران صورت گرفته است حجم نمونه آماري با توجه به بالاترين سطح اعتماد و كمترين ميزان خطا تعداد 384 نفر به دست آمد. حهت انتخاب نمونه ها از نمونه گيري چندمرحله اي (خوشه اي، مطبق و تصادفي) استفاده شده است و اطلاعات به دست آمده با روش هاي آمار توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است، نتايج نشان مي دهد كه بين الگوهاي عملگرايانه و اقتدار منطقي با دينداري جوانان رابطه معنادار و مستقيمي وجود دارد. و بين الگوي آزادگذاري با دينداري جوانان رابطه معنادار اما معكوسمشاهده استو در نهايت بين الگوي استبدادي با دينداري جوانان رابطه معناداري مشاهده نشده است.