نقش انسانيت زدايي در بروز همسر آزاري از ديدگاه زنان قرباني خشونت خانگي: يك مطالعه كيفي

The Role of Dehumanization in the Incidence of Spouse Abuse from the Perspective of Female Victims of Domestic Violence: A Qualitative Study

زمينه و هدف: انسانيت زدايي، انكار انسان بودن يك فرد است و يكي از اركان اساسي بروز خشونت هاي بين فردي و بين گروهي در مطالعات پيشين شناخته شده است. نقش انسانيت زدايي در خشونت عليه زنان در مطالعات پيشين محدود به خشونت جنسي و خارج از بافت روابط صميمي بود. بنابراين هدف مطالعه حاضر تعيين نقش انسانيت زدايي در بروز همسرآزاري است روش و مواد: مطالعه حاضر به روش كيفي از نوع نظريه زمينه اي انجام شد و مشاركت كنندگان در دو مرحله انتخاب شدند. در مرحله اول 120 زن به صورت در دسترس در مناطق مختلف شهر تهران در پاركها، مساجد و غيره انتخاب شدند. از اين افراد خواسته شد تا مقياس تاكتيك هاي حل تعارض (CTS2) را تكميل نمايند. 60 زن از اين 120 زن كه نمره هر يك از خشونت هاي تجربه شده توسط آنها در مقياس تاكتيك هاي حل تعارض (CTS2) بالاتر از صدك بيست و پنجم به دست آمده به صورت هدفمند انتخاب شدند. در مرحله دوم بين 60 نفر انتخاب شده، با استفاده از نمونه گيري نظري مصاحبه عميق صورت گرفت. اطلاعات در اين مطالعه با مصاحبه با 10 مشاركت كننده به اشباع نظري رسيد. داده ها در اين مطالعه با روش Strauss و Corbin تحليل شد. يافته ها: بر اساس تحليل داده ها مشخص شد كه انسانيت زدايي در مطالعه حاضر در قالب دو مقوله شيانگاري شامل زيرمقوله هاي بي ارزشي، بي اختياري در عمل، توانايي درك پايين و بي احساسي و حيوان انگاري شامل زيرمقوله هاي توانايي درك پايين، تكانشگري و بي منطقي مشاهده ميشود. همچنين در اين مطالعه مشخص شد كه در قالب پديده مركزي، زنان قرباني همسرآزاري انسانيت زدايي را عاملي براي بروز همسرآزاري مي دانند. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي مطالعه حاضر زنان قرباني همسرآزاري، انسانيت زدايي در دو شكل شي انگارانه و حيوان انگارانه در بروز همسرآزاري نقش دارد. بر اين اساس مي توان از روشهاي تعديل كننده انسانيت زدايي براي كاهش ميزان بروز همسرآزاري استفاده كرد.

Background and Objectives: Dehumanization is denial of one’s humanity and is one of the fundamentals in interpersonal and intergroup violence as known in previous studies. The role of dehumanization in previous studies was limited to sexual violence and violence against women out of intimate relationships. Therefore this article aims to examine the role of dehumanization in domestic violence. Material and methods: This study was a qualitative grounded theory research and sampling was conducted in two stages. In the first phase 120 women were selected through convenience sampling method in different areas of Tehran in parks, mosques, etc. The subjects were asked to complete the conflict tactics scale (CTS2). 60 out of 120 women who experienced violence and their score in (CTS2) was higher than the twentyfifth percentile were chosen. In the second stage, 60 people were selected for in-depth interviews through theoretical sampling. Data in this research reached theoretical saturation with 10 participants. Data were analyzed through Strauss and Corbin method. Results: Data analysis revealed that dehumanization in the study was observed in the two main categories of objectification which contains sub-categories of worthlessness, incontinence, the low ability to understand and emotionlessness, and animalization including sub-categories of the low ability to understand, impulsiveness and irrationality. It was also found that as a core category, female victims of domestic violence consider dehumanization as a factor of spouse abuse. Conclusion: The findings of this study showed that female victims of domestic violence, dehumanization in two forms objectification and animalization is involved with spouse abuse. Accordingly the moderator dehumanization methods can be used to reduce the incidence of spouse abuse.