شناسايي و اولويت‌بندي عوامل موثر بر بروز نزاع و درگيري در مناطق حاشيه‌نشين شهر اردبيل

از پيامدهاي ناگوار رشد سريع و بي‌رويه شهرهاي بزرگ، افزايش جرايم و ناهنجاري‌ها در آنهاست. انديشمندان در شناسايي عوامل بروز آسيب‌هاي اجتماعي دريافته‌اند كه مكان، زمان و انسان، عناصر اصلي در شكل‌گيري جرم هستند. بنابراين، تفاوت در ساختار مكاني، زماني و رفتاري، توزيع نابرابر انواع جرايم و خشونت‌ها را در سطح شهرها در پي دارد. در واقع برخي فضاهاي شهري مانند حاشيه‌ها، با داشتن شرايط خاص خود، مستعد و تسهيل كننده ارتكاب گونه‌هايي از آسيب اجتماعي از آن جمله نزاع و درگيري هستند. هدف از پژوهش حاضر اولويت‌بندي عوامل موثر بر بروز نزاع و درگيري در مناطق حاشيه‌نشين شهر اردبيل مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر حاشيه‌نشينان شهر اردبيل مي‌باشد كه حجم نمونه آماري با استفاده از روش كوكران 317 نفر محاسبه گرديد. جهت نيل به اهداف پژوهش از آزمون هاي t مستقل، t تك نمونه‌اي، آنوا، scheffe ، رگرسيون و پيرسون تحت نرم افزار SPSS استفاده گرديد. همچنين به دليل ارتباط بين مقوله نزاع و درگيري با نهادهاي انتظامي و قضايي، با چند نفر از كادر نهادهاي فوق مصاحبه صورت گرفت. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد كه طبق آزمون رگرسيون، معيارهاي استفاده شده در پژوهش حدود 78 درصد واريانس متغير وابسته را پيش بيني مي‌نمايد. همچنين مشخص گرديد كه بين نظرات مردان و زنان، مجردها و متاهل‌ها، تفاوت معني‌داري از نظر گرايش به نزاع وجود ندارد، اما با افزايش تحصيلات، گرايش به نزاع نيز كاهش مي‌يابد. نتايج حاصل از آزمون پيرسون نيز نشان داد كه از نظر پاسخگويان به پرسشنامه، مهمترين عوامل موثر بر بروز نزاع و درگيري در مناطق حاشيه‌نشين شهر اردبيل به ترتيب طايفه‌گرايي، فقر و گراني مي‌باشد. در پايان نيز، به توجه به نتايج پژوهش راهكارهايي چند در جهت پيشگيري از بروز نزاع و درگيري ارائه گرديد.