كاركردهاي «را» در برخي گويش‌هاي فارسي خراسان

در اين جستار بر آن‌ايم كاركرد نشانۀ «را» را در برخي گويش­ هاي فارسي خراسان بررسي كنيم. بررسي نقش­ هاي اين نشانه در گويش ­هاي فارسي خراسان نشان داد كه سرعت تغييرات در كاركردهاي اين نشانه در اين گويش ­ها نسبت به فارسي معيار كندتر بوده‌ است؛ برخي نقش­ هاي اين نشانه در دوره­ هاي اول و دوم فارسي نو، همچنان در برخي از اين گويش­ها كاربرد دارد. اين نقش­ها كه بررسي و تحليل خواهند شد، عبارت­ اند از كاربرد «را» به ­عنوان حرف اضافه «به» همراه با گروه اسمي در نقش مفعول غيرمستقيمِ فعل­ هاي پركاربردي چون «گفتن» و «دادن» و ... كه در فارسي معيار امروز به­ كار نمي ­رود، كاربرد «را» با فعل­ هايي مانند «بد آمدن»، «خواب آمدن» و ... كه در فارسي امروز با واژه ­بست ظاهر مي­ شوند، و ديگر كاربرد «را» با گروه اسمي در نقش فاعل/ نهاد به ­عنوان نشانه‌اي كه به لحاظ نحوي زائد است.