بررسي اثر ضد تكثيري متيل-3- پنتيل-6- متوكسي پروديجينين در سلولهاي سرطاني كبدي

EVALUATING THE ANTI-PROLIFERATIVE EFFECT OF 2-METHYL- 3-PENTYL-6-METHOXYPRODIGININE IN HEPATOCELLULAR CARCINOMA CELLS

پيش زمينه و هدف هپاتوسلولار كارسينوما اغلب به روش هاي درماني كلاسيك مقاوم است؛ بنابراين يافتن تركيبات درماني جديد با منشا طبيعي و كم ترين ميزان سميت، جهت درمان آن حائز اهميت است. در اين زمينه نشان داده شده است كه متيل-3-پنتيل-6- متوكسي پروديجينين (پروديجيوسين) ديواره سلولي باكتري سراشيا مارسسنس به عنوان تركيبي قدرتمند در مهار تكثير سلول هاي بدخيم در انواع مختلفي از سرطان ها عمل مي كند. در اين مطالعه، فعاليت هاي ضد تكثيري پروديجيوسين در رده سلولي سرطاني كبد (HepG2) در بازه هاي زماني و دوزهاي مختلفي از آن موردبررسي قرار گرفت. مواد و روش كار سلول هاي بدخيم در غلظت هاي 100، 200، 400، 600 نانومول از پروديجيوسين به مدت 24 الي 72 ساعت تيمار شدند. سپس ميزان رشد سلولي با استفاده از آزمون MTT موردبررسي قرار گرفت. همچنين پس از 48 ساعت تيمار با غلظت هاي ذكرشده پروديجيوسين، شمارش سلولي و ميزان آپوپتوز به ترتيب با استفاده از هموسايتومتر و آزمون فلوسايتومتري تعيين گرديد. يافته ها بر مبناي نتايج حاصل از آزمون MTT، در غلظت هاي افزايش يابنده از پروديجيوسين، ميزان رشد سلول هاي تيمار شده نسبت به سلول هاي تيمار نشده به طور قابل ملاحظه اي به طور وابسته به دوز و زمان كاهش مي يابد. به طور ويژه پس از 72 ساعت تيمار با غلظت هاي 100، 200،400 و 600 نانو مول پروديجيوسين، ميزان رشد سلول ها در مقايسه با سلول هاي كنترل تيمار نشده به ترتيب 2 ± 44درصد، 4 ± 33درصد، 3± 27درصد و 5 ± 27درصد اندازه گيري شد. همچنين به طور وابسته به غلظت، تعداد سلول ها با افزايش غلظت پروديجيوسين كاهش مي يابد. به ويژه پس از 48 ساعت تيمار با 600 نانو مول پرودبجيوسين، تعداد سلول ها در مقايسه با سلول هاي كنترل تيمار نشده به ميزان 77درصد كاهش مي يابد. همچنين، ميزان آپوپتوز تاخيري در رنج غلظتي استفاده شده از پروديجيوسين به ميزان 97.4-37درصد محاسبه گرديد. بحث و نتيجه گيري پروديجيوسين ميزان تكثير سلولي را در سلول هاي سرطاني كبد كاهش مي دهد و اين كاهش به واسطه القا آپوپتوز توسط پروديجيوسين در اين سلول هاست؛ بنابراين اين تركيب ممكن است به عنوان عاملي قدرتمند در كاهش تكثير سلول هاي بدخيم سرطان كبد مطرح گردد.

Background & Aims: Hepatocellular carcinoma remains often refractory to classic therapies. Therefore, the search for new natural compounds with minimal toxicity is of particular interest in treatment of liver cancer. In this context, it has been shown that 2-methyl-3-pentyl-6-methoxyprodiginine isolated from cell wall of Serratia marcescens has powerful growth inhibitory effects against different kinds of cancer cells. In this study, we investigated the anti-proliferative effect of prodigiosin on the human hepatocellular carcinoma HepG2 cells on a dose-response and time-course basis. Materials & Methods: Malignant cells were treated with various concentrations of prodigiosin (100, 200, 400 and 600 nM) and incubated for 24 to 72 h. After treatments, proliferation-rates were determined by MTT assay. Following 48 h treatments with indicated concentrations of prodigiosin, cell number and apoptotic rates were also measured by hemocytometer and flow cytometer respectively. Results: Treatment of cells with increasing concentrations of prodigiosin significantly decreased proliferation-rates in a dose-and time-dependent manner compared to untreated cells. Specifically, Following 72 h treatments with 100, 200, 400 and 600 nM prodigiosin proliferation-rates were found to be %44 ± %2, %33 ± %4, %27 ± %3 and 27% ± %5 for indicated concentrations of prodigiosin respectively. We also found that the cell numbers were decreased in a dose-dependent manner. Specifically, 48 h treatment with 600 nM prodigiosin resulted in 77% decrease in cell number compared to untreated cells. An increase in the number of apoptotic cells (late), ranging from 37 to 97.4 %, was also observed with increasing prodigiosin concentrations. Conclusion: Prodigiosin decreases proliferation of hepatocellular carcinoma cells with induction of apoptosis in these cells. Therefore, this compound may provide a powerful growth inhibitory agent on proliferation of hepatocellular carcinoma cells