نقش واسطه اي تاب آوري در رابطه بين حمايت اجتماعي و كيفيت زندگي كاركنان انتظامي

Mediating Role of Resilience in the Relationship between Social Support and Quality of Life of Law Enforcement

زمينه و هدف: كاركنان نيروي انتظامي به عنوان منابع انساني سازمان ناجا، به لحاظ ويژگيهاي ذاتي حرفه نظامي، با مسائل شغلي متعددي مواجه بوده و در نتيجه در معرض آسيب پذيري روانشناختي بيشتري نسبت به كاركنان ساير مشاغل هستند. اين مطالعه با هدف تعيين نقش واسطه اي تاب آوري در رابطه بين حمايت اجتماعي و كيفيت زندگي كاركنان انتظامي انجام گرفت. روش و مواد: مطالعه حاضر از نوع مطالعات همبستگي به روش مدل يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين مطالعه شامل كليه كاركنان انتظامي شهرستان تبريز در سال 1396 بودند. از اين جامعه، تعداد 350 نفر به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب و براي آنان پرسشنامه حمايت اجتماعي، مقياس تاب آوري و پرسشنامه كيفيت زندگي را تكميل كردند. تجزيه و تحليل داده با استفاده از تحليل مدل ساختاري در برنامه AMOS و آزمون bootstrap انجام شد. يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) سن افراد شركت كننده در مطالعه (3/8) 3/ 30 سال بود. متغير حمايت اجتماعي (6/2) 45/6 داراي همبستگي مثبت با متغيرهاي كيفيت زندگي (11/6) 58/9 و ( 0/386=r)، و تاب آوري (10/3) 43، ( 0/347=r) بود و تاب آوري داراي همبستگي مثبت با كيفيت زندگي ( 0/495=r) بود. نتايج تحليل مدل يابي معادلات ساختاري نشان داد كه مسيرهاي مستقيم از حمايت اجتماعي به كيفيت زندگي (β=0/235, r=0/0001)، و تاب آوري (β=0/435, r=0/0001) معني دار بود. همچنين، مسير مستقيم از تاب آوري به كيفيت زندگي (β=0/555, r=0/0001) معني دار بود. حمايت اجتماعي از طريق تاب آوري (β=0/241, r=0/002) به صورت مثبت كيفيت زندگي را پيش بيني مي كند. نتيجه گيري: مطالعه نشان داد كه حمايت اجتماعي قادر به پيش بيني مثبت كيفيت زندگي و تاب آوري و همچنين تاب آوري قادر به پيش بيني مثبت و معني دار كيفيت زندگي است.

Background and Objectives: Currently organizations with a strategic approach to human resources consider it as a valuable asset and are planning to further enhance the style, quality of life and job satisfaction of the staff. The purpose of this study was to determine the mediating role of resilience in the relationship between social support and quality of life of law enforcement personnel. Material and Methods: This study was correlational study using structural equation modeling. The statistical population of this research included all the law enforcement personnel of Tabriz in 2015. From this population, 350 people were selected by random cluster sampling and completed social support, resilience scale and quality of life questionnaires. Data analysis was performed using regression analysis in the Amos program and bootstrap test. Results: The mean (SD) of participants age was 30.3 (3.8). The social support 45.6 (6.2) had a significant relationship with quality of life 58.9 (11.6), (r=0.386) and resiliency 43 (10.3) (r=0.347); and resiliency had a significant relationship with quality of life (r=0.495). Structural equation modeling showed the direct path from social support to quality of life (β=0.235, P=0.001), and resiliency (β=0.435, P=0.0001). Also indicated that direct effect from resiliency to quality of life (β=0.555, P=0.0001) was significant. Social support positively affect quality of life through resiliency (β=0.241, P=0.002). Conclusion: The study showed that social support can predict positively quality of life and resiliency and the resiliency can predict positively the quality of life.