مساله انتقال ساختار نحوي زبان فارسي به دانشجويان خارجي

The Problem of thr Syntactic Transference of Persian Language to Foreigner Students

آموزش زبان فارسي به دانشجويان خارجي داراي مشكلاتي است كه صاحب نظران با نظريه ها و روش هاي خود به حل آنها توجه كرده اند. يكي از مشكلات آن انتقال و گرته برداري از ساختار جمله هاي زبان مادري در زبان دوم است. ساختگرايان بر ساختار جمله هاي زبان تاكيد مي- ورزند و رفتارگرايان به تكرار طوطي وار زبان دوم اشاره مي كنند و دستور زبان زايشي بر اين باور است كه درك ساختار زبان سبب توانش زباني در نو آموزان مي گردد. اما در انتقال دستور زبان بهتر است از ساختارهاي مشابه و موازي دو زبان استفاده شود. براي مثال ساختار جمله هاي استدلالي زبان هاي يادشده با همديگر قابل قياس اند. اين مقاله تلاش ميكند كه با رويكردي مساله محور و خطامحور به مشكلات نحوي نوآموزان خارجي بويژه روسي و انگليسي نظر كند و مساله ي انتقال ساختارهاي نحوي را با تركيب بخشي از نظريه هاي ساختاركرايي، رفتارگرايي و زايشي مطرح نمايد.

Teaching Persian language to forreiner students get into dificulties that theorists have paid attention to solve them by their theories and methods. One of these dificulties is copying and transfering the structure of mother tongue into second language. Structuralists emphasis on structure of sentences, and behaviorists suggest the parrot-like repetition of second language, and generative grammar believes that understanding the structure of the language is the cause of linguistic competence in the novices. In the transference of grammar however, it is better to use similar and parallel structures of the two languages, for example, the structures of deductive sentences of the mentioned languages are comparable together. The article investigates grammatic difficulties of foregner novids especially Rusian and English students based on problem-oriented and axis error, and propounds the problem of the syntactic transference by combination with some of the theorists of structuralism, behaviorism and generativism.