ميزان اثر بخش بودن آموزش زبان انگليسي دانشگاهي در مقطع كارشناسي از ديدگاه دانشجويان و فارغ التحصيلان رشته‌ي پرستاري و مامايي

The Efficiency of English Language Teaching at Undergraduate Level from Nursing and Midwifery Students and Practitioners' Point of View

زمينه و هدف: زبان انگليسي بي‌گمان مهم‌ترين زبان دنياست. از طرفي زبان انگليسي به عنوان يكي از مهم‌ترين ابزارهاي ارتباطي براي استفاده از منابع و مآخذ علمي و پژوهشي و بهره‌گيري از فن آوري‌هاي پيشرفت، از اساسيَ‌ترين مهارت‌هاي مورد نياز براي زندگي در جهان امروز است، ولي نقايص زيادي در آموزش و يادگيري آن در كشور ما وجود دارد كه در اكثر اوقات فراگيران به هنگام عمل از بكار بستن آن در حيطه‌هاي مختلف عاجزند. هدف اين مطالعه تعيين ميزان اثر بخش بودن آموزش زبان انگليسي دانشگاهي در مقطع كارشناسي از ديدگاه دانشجويان و فارغ التحصيلان پرستاري و مامايي بود. روش بررسي: در اين مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي، 297 نفر از دانشجويان و فارغ التحصيلان پرستاري و مامايي كه به روش تصادفي خوشه‌اي انتخاب شده بودند، پرسشنامه اثربخشي زبان را تكميل كردند. يافته‌ها: 56 درصد شركت كنندگان در مطالعه، پرسنل پرستاري و مامايي و 44 درصد دانشجو بودند، ميانگين نمرات در حيطه‌ي اثربخشي كاربرد زبان در پژوهش 054/2 بود كه 75 درصد سوال شوندگان نمره‌ي كمتر از 5/2 (از 5-0) را كسب كردند. ميانگين نمرات در حيطه‌ي دانش عمومي زبان 57/2 بود كه 75 درصد سوال شوندگان نمره‌ي كمتر از 1/3 (از 5-0) را كسب كردند. ميانگين نمرات در حيطه‌ي دانش تخصصي 34/2 بود كه 75 درصد سوال شوندگان نمره‌ي كمتر از 7/2 (از 5-0) را كسب كردند. ديدگاه فارغ التحصيلان پرستاري و پرستاران در حيطه‌ي دانش عمومي زبان انگليسي با ميانگين رتبه‌ي 64/161 بود كه در مقايسه با ديدگاه دانشجويان پرستاري و مامايي 96/129 بود. بر اساس آزمون آماري من ويتني با 002/0P = اختلاف معني‌داري در اين زمينه وجود داشت. نتيجه‌گيري: ميانگين نمرات در مجموع حيطه‌هاي مختلف نشان مي‌دهد، آموزش زبان موثر نمي‌باشد.

English is undoubtedly the most important language in the world. As one of the most important communicative tools, it is also one of the most fundamental skills for using references and research findings in the world today. However, the teaching and learning of this language in Iran needs greater attention since users are unable, in most cases, to practically use it in various fields. The present study was conducted to investigate the efficacy of English language teaching in Iranian medical universities from the perspective of nursing and midwifery graduates and students. Methods and Materials: In this descriptive analytical study, 297 students and graduates of nursing and midwifery were selected through randomized cluster sampling, and completed a questionnaire. The results were analyzed with SPSS 11.5. Results: Out of 297 participants, 56% were nurses and midwifes, and 44% were students. Mean score of English use in research was 2.054 (0-5), where 75% of the participants scored below 2.5. Mean score of general English use was 2.57, where 75% of the participants scored below 3.1. Also, mean score of medical English use was 2.34, where 75% of the participants scored below 2.7. Based on Mann Whitney test, there was a significant difference between the attitude of graduates (161.64) and students (129.96) regarding general English use (p=0.002). Conclusion: Mean scores in various fields indicate that English language teaching has not been effective in medical universities.