چكيده فارسي :
زمينه و هدف: آموزش باليني، مهم ترين بخش در آموزش پرستاري و مامايي و از اجزاي لاينفك آن مي باشد كه به لحاظ اهميت، به عنوان قلب آموزش حرفه اي شناخته شده است، زيرا در اين مرحله از آموزش، آموخته ها به عمل در مي آيند، مهارت ها آموزش داده مي شوند و مي توان واقعيت هاي موجود در محيط كار را به فراگيران تفهيم نمود. هدف از اين مقاله، پاسخ به اين سوال بود كه چالش هاي آموزش باليني در ايران كدام است ؟ روش بررسي: اين مقاله حاصل مرور متون، جستجوي اينترنتي و مطالعات كتابخانه اي در مورد چالش هاي آموزش باليني با كليد واژه هاي آموزش باليني ، چالش و پرستاري بين سال هاي1997 تا 2008 با استفاده از پايگاه هاي اطلاعاتي از قبيل MEDLINE و CINAHL ، ISI كه حد وسيعي از مجلات و مطالب منتشر شده را ايندكس مي كنند ، بود. 54 مقاله به دست آمد كه از ميان اين مقالات 10 مقاله ي كيفي مرتبط با كليد واژه ها انتخاب و مورد نقدو بررسي قرار گرفتند. يافته‌ها: براساس نتايج حاصل از مطالعات انتخاب و توجه به مفاهيم كليدي مطرح شده نشان داده شد كه عواملي چون اهميت ندادن به آموزش باليني، عدم دسترسي كافي به مربيان باليني، فقدان هماهنگي مناسب ميان آموزش هاي باليني دانشكده و امكانات عملكرد در بيمارستان ها ، مناسب نبودن زمان لازم براي مواجهه با موارد مختلف بيماري براي تمرين كامل آموخته ها در محيط باليني ، عدم يكپارچگي بين آموزش نظري و باليني ، موقعيت هاي تنش زا(تجارب تحقير آميز دانشجويان ، تذكر در حضور پرسنل و هتك حرمت مربي به دانشجو و...) از مشكلات آموزش باليني مي باشند. نتيجه‌گيري: : مهم ترين چالش هاي آموزش در بالين فاصله موجود بين تئوري و عمل است و از عوامل موثر برآن مي توان در ارتباط با مدرس، محيط آموزشي، سيستم و بيمار اشاره كرد. آموزش باليني پرستاري موفق ، با ايجاد جو خلاق و بدون تنش ، نياز به تأمين امكانات ، تجهيزات محيط باليني و بازنگري ابزارها و فرآيندهاي ارزشيابي باليني دارد كه در مطالعات بسياري تأييد شده است. ارتقاي عملكرد مربيان و جذب همكاري هاي حرفه اي مي تواند در بهبود وضعيت آموزش باليني مفيد واقع شود.
چكيده لاتين :
Background and Objectives: Clinical education, the most important part of nursing education, is the integral part of professional education. The aim of this paper is to answer the question related to challenges in clinical training in Iran. Material and methods: In this article the literature review, Internet search and library studies about the challenges of clinical education with the key words "Clinical Education", "challenge" and "nurse" between the years 1997-2008, using databases such as MEDLINE and CINAHL, the ISI, and 10 qualitative articles related to keywords were selected & criticized. Results: Based on the results of studies selected and according to key concepts discussed, it was shown that factors such as reducing importance of clinical education, lack of adequate access to clinical instructors, lack of proper coordination between faculty and clinical training facilities in the performance of hospitals, lack of proper time necessary for dealing with different cases of disease for the full practice learned in the clinical environment, lack of integration between clinical and theoretical training, stressful conditions and clinical problems. Conclusion: Major challenges in clinical education gap between theory and practice and the factors affecting its prevalence can be associated with teacher, educational environment, the system and the patient. Successful clinical nursing education, creative atmosphere without stress, the need to provide facilities, equipment, clinical review and clinical evaluation tools and processes has been confirmed in many studies. Improving performance of teachers and professional collaboration among experts can improve clinical education.
