عنوان مقاله :
اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر تاب آوري، خود گسستگي، اميدواري و بهزيستي روان شناختي زنان در حال يائسگي شهر اهواز
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Compassion-Focused Therapy on Resiliency, Self-discrepancy, Hope and Psychological Well-being of Menopausal Women in Ahvaz
پديد آورندگان :
طاهر كرمي، ژيلا دانشگاه آزاد اسلامي، اهواز، ايران , حسيني، اميد دانشگاه جندي شاپور، اهواز، ايران , دشت بزرگي، زهرا دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز - گروه روانشناسي، اهواز، ايران
كليدواژه :
يائسگي , بهزيستي روان شناختي , اميدواري , خود گسستگي , تاب آوري
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: يائسگي يا قطع قاعدگي، نشانه گذر از دوران باروري و رسيدن به ناباروري است و در اين دوران زنان دچار مشكلات جسمي و رواني متعددي مي شوند. هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر تاب آوري، خود گسستگي، اميدواري و بهزيستي روان شناختي زنان در حال يائسگي شهر اهواز بود. روش و مواد: روش پژوهش، تجربي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه اين پژوهش شامل 60 نفر از زنان در حال يائسگي بود كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. 30 نفر در گروه آزمايش و 30 نفر در گروه گواه به صورت تصادفي تقسيم شدند و مداخله براي گروه آزمايش انجام شد. ابزار اندازه گيري شامل پرسشنامه تاب آوري، پرسشنامه خود گسستگي، پرسشنامه اميدواري و مقياس بهزيستي روان شناختي بود. تحليل داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس يك راهه با كمك نرم افزار 22-SPSS صورت گرفت.
يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) سن زنان در گروه آزمايش (3/ 3) 56/1 و در گروه گواه (3/1) 55/7 بود. ميانگين (انحراف معيار) نمره تاب آوري در پيش آزمون گروه آزمايش، (11/8) 47/7 بود كه در پس آزمون به (11/3) 55/8 افزايش يافت، خود گسستگي از (12) 99/9 به (12/3) 85/6 كاهش يافت، اميدواري از (19/7) 171/2به (20/5) 198/7 افزايش يافت و بهزيستي روان شناختي از (4 / 4) 34/9 به (4/5) 38/9 افزايش يافت اما در ميانگين نمرات گروه گواه تغيير معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: مطالعه نشان داد درمان مبتني بر شفقت خود موجب افزايش نمرات تاب آوري، اميدواري، بهزيستي روان شناختي و كاهش خود گسستگي در زنان در حال يائسگي مي شود.
چكيده لاتين :
Background and Objective: Menopause, or cession of menstruation, is a transition sign from fertility to infertility, during which women suffer from many physical and mental issues. The purpose of this study was to determine the effectiveness of compassion focused therapy on resiliency, self-discrepancy, hope and psychological well-being of menopausal women in Ahvaz. Materials and Methods: The research method was experimental, pretest-posttest with control group. Participants included 60 people who were selected by convenience sampling method: 30 participants in the experimental group and 30 in the control group were randomly assigned and the intervention was conducted for the experimental group The study instrument included Resiliency Questionnaire, Self-discrepancy Questionnaire, Hope Questionnaire, and Psychological Well-being Scale. Data were analyzed using one-way analysis of covariance (ANCOVA) by SPSS-22. Results: The mean (SD) age of women in the experimental group was 56.1 (3.3) and 55.7 (3.1) in the control group. The mean (SD) resiliency score in the pre-test of the experimental group was 47.7 (11.8), which increased to 55.8 (11.3) in the post-test, self-discrepancy decreased from 99.9 (12) to 85.6 (12.3), hope from 171.2 (19.7) to 189.7 (20.5) and psychological well-being increased from 34.9 (4.4) to 38.9 (4.5), but there was no significant change in the mean scores of the control group. Conclusion: Compassion-focused therapy improved resiliency, hope and psychological well-being and decreased self-discrepancy in postmenopausal women.
عنوان نشريه :
سلامت اجتماعي
عنوان نشريه :
سلامت اجتماعي