بررسي مقايسه اي دو روش آموزشي قصه‬ گويي و سخنراني در يادگيري بهداشت دهان و دندان دانش‬ آموزان مقطع ابتدايي شهر يزد

Comparison Two Learning Methods of Oral Health Education Storytelling and Speech on Elementary School Students in Yazd

زمينه و هدف: انتخاب روش آموزشي مناسب در حيطه آموزش بهداشت كودكان، يك امر مهم در پيشگيري از بيماريهاي دهان و دندان و ارتقاء سطح سلامت دهان در جامعه محسوب ميشود. اهميت اين موضوع محققين را بر آن داشت تا در اين مطالعه دو روش آموزشي قصه گويي (به عنوان روش غيرمستقيم) و سخنراني (به عنوان روش مستقيم) را در آموزش بهداشت دهان و دندان دانش آموزان مقطع ابتدايي در شهر يزد با يكديگر مقايسه نمايند. روش كار: اين مطالعه از نوع مداخله اي به روش قبل و بعد بود كه در سال تحصيلي 92-1391 در شهر يزد بر روي 117 دانش آموز دختر مقطع ابتدايي انجام گرفت. نمونه ها به صورت خوشه اي و تصادفي از بين كلاس هاي مقطع سوم ابتدايي، 4 كلاس انتخاب شدند. روش جمع آوري اطلاعات پرسشنامه اي بود كه قبل و بعد از اجراي دو روش آموزشي، ميزان آگاهي، نگرش و عملكرد دانش آموزان به وسيله آن سنجيده و مقايسه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS-17 و آزمون هاي آماري t-test، ANOVA و كي- دو مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين نمره آگاهي در گروه آموزش ديده به روش سخنراني 94/1±59/15 و به روش قصه گويي 79/0±96/16 بوده و تفاوت بين دو گروه بعد از مداخله، از نظر آماري معنادار بود (001/0 p =). ميانگين نمره نگرش در گروه آموزش ديده به روش سخنراني 50/3±40/21 و به روش قصه گويي 55/2±32/24 بوده و تفاوت بين دو گروه بعد از مداخله، از نظر آماري معنادار بود (001/0p =)؛ همچنين ميانگين نمره عملكرد در گروه آموزش ديده به روش سخنراني 01/2±42/13 و به روش قصه گويي 1±39/14 بود و تفاوت بين دو گروه بعد از مداخله، از نظر آماري معنادار بود (003/0p =). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد تاثير روش قصه گويي (روش غير مستقيم) بر آگاهي، نگرش و عملكرد در آموزش بهداشت دهان و دندان به طور معناداري بيشتر از روش سخنراني (مستقيم) مي باشد.

Background & objectives: Selection of appropriate educational strategy in the field of oral health is considered as an important issue in prevention of oral and dental diseases and as oral health promotion in community. Importance of this made us to compare two methods of storytelling (indirect method) and lecturing (direct method) in oral health education of elementary school students in Yazd. Methods: This intervention study was conducted on 117 female elementary school students in 2012-2013. Random and clustered sampling was done from 4 groups of grade 3 in elementary school. Data selection was through a questionnaire, so that knowledge, attitude and practice of students were evaluated and compared before and after administration of methods. Data were analyzed using SPSS-17 software through T-test and ANOVA. Results: The mean knowledge scores were 15.59+1.94 and 16.96+0.79 in instructed group by lecturing and storytelling respectively and the difference between two groups were statistically significant (p=0.001). The mean attitude scores were 21.40+3.5 and 24.32+2.55 in instructed group by lecturing and storytelling respectively and the difference between two groups were statistically significant (p=0.001). The mean practice scores were 13.42+2.01 and 14.39+1 in instructed group by lecturing and storytelling respectively and the difference between two groups were statistically significant (p= 0.003). Conclusion: Findings of this study indicated that storytelling method (indirect method) had more significant effect than lecturing method (direct method) on knowledge, attitude and practice in oral health education.