عنوان مقاله :
نتايج درمان غيرجراحي شكستگيهاي داخل مفصلي پاشنه
عنوان به زبان ديگر :
Non-Operative Treatment of Intra-articular Calcaneal Fractures
پديد آورندگان :
شاكري، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي تهران , مهرپور، سعيدرضا دانشگاه علوم پزشكي تهران , سالاري، امير دانشگاه علوم پزشكي تهران , كاظمي محليشا، امير دانشگاه علوم پزشكي تهران , اعلمي هرندي، بهادر دانشگاه علوم پزشكي تهران
كليدواژه :
شكستگي استخوان , پاشنه , شكستگي داخل مفصلي , درمان
چكيده فارسي :
پيشزمينه: شكستگيهاي داخل مفصلي استخوان پاشنه معضل بزرگ ارتوپدي هستند. هدف از انجام اين مطالعه بررسي نتايج درمان غيرجراحي شكستگيهاي داخل مفصلي پاشنه و توصيف ميزان عملكرد، رضايتبخشي بيماران و عوارض آن ميباشد. مواد و روشها: در اين مطالعه 58 بيمار (44مرد، 14زن) مبتلا به شكستگي پاشنه كه طي سالهاي 81 الي 89 به يك مركز درماني تهران مراجعه كرده و تحت درمان غيرجراحي قرار گرفته بودند، بررسي شدند. ميانگين سني بيماران 38.4 سال (85-18سال) بود. ميانگين زمان پيگيري 3.27 سال (6-2 سال) بود. متغيرهاي مختلف و نيز وضعيت عملكردي توسط 2 پرسشنامه «مقياس انجمن پا و مچ پا امريكا» (AOFAS) و «عملكرد مقياس پا» (FFI) مطالعه گرديد. يافتهها: آسيب همزمان 13.8% ستون فقرات، 27.6% شكستگي اندامها و 3.4% آسيب به سر بود (مجموع آسيب همزمان 44.8%). ميانگين نمره AOFAS بيماران 79.14 و ميانگين نمره FFI برابر 24.7 بود. پنج بيمار بهعلت عارضه تأخيري جراحي شدند و علايم استئوآرتريت با شدت متوسط در 48% و شديد در 17% ديده شد. نتيجهگيري: شكستگي داخل مفصلي استخوان پاشنه درمان پيچيدهاي دارد و درمان بسته آن اگرچه ممكن است دردناك نباشد و در ارزيابي با تستهاي كارآزمايي AOFAS و FFI نتايج تا حدودي مشابه درمان جراحي داشته باشد؛ ليكن در نيمي از بيماران حتي با پيگيري كوتاه مدت استئوآرتريت مفصلي ديده ميشود.
چكيده لاتين :
Background: Treatment of intra-articular calcaneal fracture is a major orthopaedic challenge. The aim of this study
was to evaluate the results of non-operative treatment of intra-articular calcaneal fractures, its effects and performance.
Methods: In a retrospective study, 58 patients (44 males, 14 females) with intra-articular calcaneal fracture were
evaluated clinically and radiographically using a general performance and AOFAS, and FFI questionnaires between 2003
and 2011 in Tehran, Iran. The mean follow-up time was 3.27 years (2-6 years). Radiographic signs of osteoarthrities were
also evaluated. Results: The mean age of patients was 38.4 (18-85 years). Ten cases (17.2%) were "tangue" and 48 (82.8%) "joint depression" type. Spine injury was abserved in 13.8%, other limb injuries in 27.6%, and head injury in 3.4% of the cases.
The mean AOFAS score was 79.14 and FFI score 24.7. Osteoarthritis of moderate degree was seen in 48% and severe in
17% of the cases an radiographs. By the time of follow-up, 5 patients had required surgeries to treat the delayed
complications. Conclusions: Treatment of intra-articular calcaneal fracture is a real challenge. Close treatment, although maybe
painless and give comparable results with open surgery in AOFAS and FFI testing, will show radiographic signs of
osteoarthirits in about 50% of the time-even in short or mid-term follow-up.
عنوان نشريه :
جراحي استخوان و مفاصل ايران
عنوان نشريه :
جراحي استخوان و مفاصل ايران