بازسازي رباط متقاطع جلويي با استفاده از پيوند تاندون همسترينگ و تاندون پاتلار (بررسي مقايسه‌اي نتايج كوتاه مدت)

Reconstruction of Anterior Cruciate Ligament with Medial Hamstring or Patellar Tendon Graft Comparative Study of Short-Term Results

پيشزمينه: درمورد انتخاب پيوند مناسب براي بازسازي آرتروسكوپيك رباط متقاطع جلويي تناقضات زيادي وجود دارد. در مطالعه حاضر، نتايج باليني و عملكردي بازسازي آرتروسكوپي رباط متقاطع جلويي با استفاده از تاندون همسترينگ داخلي و تاندون پاتلار مقايسه شدند. مواد و روشها: در اين مطالعه گذشته‌نگر، 88 بيمار دچار آسيب رباط متقاطع جلويي در يك مركز درماني شهر يزد بررسي شدند. بيماران بر اساس نوع اتوگرافت مورد استفاده براي بازسازي آرتروسكوپي رباط متقاطع جلويي به دو گروه تاندون همسترينگ (48 نفر) و تاندون پاتلار (40 نفر) تقسيم شدند. در معاينه نهايي كه پس از 2.2±18.5 ماه در گروه همسترينگ و 2.9±19.3ماه در گروه پاتلار انجام شد، شدت درد با استفاده از معيار ديداري درد (VAS) و دامنه خميدگي زانو اندازهگيري شد. نتايج جراحي با استفاده از نمره «تگنرـ لي‌شُلم» و KOOS و توانايي بازگشت بيماران به فعاليت قبلي ارزيابي شد. يافتهها: بين دو گروه از نظر دامنه خميدگي زانو، نمره KOOS و «تگنرـ لي‌شُلم» اختلاف معني‌دار وجود نداشت. ميانگين نمره ديداري درد در گروه همسترينگ 0.3±0.9و گروه پاتلار5/0±15/1 بود (0.05≤p). 80% بيماران گروه تاندون پاتلار و 4/85% بيماران گروه همسترينگ توانايي بازگشت به فعاليت قبلي را بهدست آوردند (0.05≤p). نتيجهگيري: بازسازي آرتروسكوپيك رباط متقاطع جلويي با استفاده از اتوگرافت تاندون پاتلار و تاندون همسترينگ داخلي در كوتاه مدت موثر و با نتايج مطلوب باليني و عملكردي همراه است و نوع گرافت تاثيري در نتايج كوتاه مدت بازسازي آرتروسكوپيك اين رباط ندارد.

Background: There is a great debate about the proper autograft for arthroscopic anterior cruciate ligament reconstruction (ACLR). In current study, we compared the clinical and functional outcomes of ACLR using either medial hamstring (MH) tendon or patellar tendon (PT). Methods: Eighty eight patients with anterior cruciate ligament (ACL) injury contributed to a retrospective study. The study was done in a teaching hospital in Yazd, Iran. Patients were divided into two groups based on the type of autograft used for ACLR: MD (48 patients) and PT (40 patients). In a follow-up of 18.5±2.2 months in MH and 19.3±2.9 months in PT group, the pain was analized using visual analogue scale (VAS) and the range of knee flexion was measured. The result of the surgery was assessed utilizing Tegner-Lysholm score, KOOS (Knee injury and osteoarthritis outcomes) and return to the previous activity. Results: The two groups were the same in term of range of knee flexion, KOOS and Tegner-Lysholm score. The VAS averaged .9±.3 in MH and 1.15±.5 in PT groups, with no significant difference. Return to previous activity was seen in 80% of PT group and 85.4% of MH group. Conclusions: ACLR using either MH or PT autograft, is effective in short-term, and is associated with satisfactory clinical and functional outcomes.