حق تشكيل خانواده و دسترسي به فناوري‌هاي كمك باروري در پرتو موازين بين‌المللي حقوق بشر

حق تشكيل خانواده يكي از حقوق اساسي فرد است كه در اسناد بين‌المللي حقوق بشر اعم از جهاني و منطقه‌اي به آن اشاره شده است و دولت‌ها تكاليف سلبي و ايجابي نسبت به افراد براي اعمال اين حق دارند. شيوه‌هاي جديد كمك‌باروري و باروري بدون رابطه جنسي نيز يكي از طرق كمك به اعمال اين حق مي‌باشد به ويژه براي زوجيني كه امكان باروري به نحو طبيعي را ندارند. اين مقاله با روش توصيفي تحليلي و با استفاده از ابزار كتابخانه‌اي به بررسي محدوديت‌ها و ممنوعيت‌هاي اعمال‌شده براي دسترسي به اين فناوري‌ها بر اساس اصول حقوق بشري از جمله اصل آزادي، اصل برابري و ممنوعيت تبعيض و اصل مصالح عاليه كودك پرداخته و ايجاد تعادل بين حقوق متقاضيان و حقوق كودك آينده با محوريت اصل مصالح عاليه كودك و تلاش براي دورنشدن از هدف اصلي استفاده از كاربرد اين روش‌ها در انسان با رويكرد جلوگيري از انسانيت‌زدايي از اين فناوري‌ها را ضروري مي‌داند و به اين منظور تصويب قوانين و مقررات و به علاوه ارائه خدمات مشاوره‌اي تخصصي و بنا بر مورد به افراد متقاضي و كمك به تصميم‌گيري آنان با تبيين تمام دغدغه‌هاي موجود به لحاظ حقوق كودك آنان در آينده و ايجاد تعادل بين حقوق آنان و كودك آينده را پيشنهاد مي‌دهد.