اثر گرافت استخوان اسفنجي با پوشش نانوهيدروكسي آپاتيت در درمان ضايعات استخواني (يك مطالعه حيواني)

(Nano-Hydroxyapatite-Coated Cancellous Bone Graft in Bone-Defect Repair (An Animal Study

پيش زمينه: نانوهيدروكسي آپاتيت يك ماده زيست سازگار است كه داراي خواص هدايت و القاي استخواني است و سبب اتصال بيولوژيكي قوي پيوند با استخوان مي‌شود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه آزمايشگاهي، 18 خرگوش نر بالغ نژاد نيوزلندي به سه گروه مساوي تقسيم شدند (هر گروه 6 خرگوش) و ضايعه استخوان برداشت شده با 10 ميلي‌متر طول در وسط استخوان زند زبرين تحت بيهوشي عمومي ايجاد گرديد. در گروه 1، حيوانات بدون پركننده رها شدند، در گروه 2 ضايعه با استخوان اسفنجي 10 ميلي‌متري، و در گروه 3 ضايعه با داربست استخوان اسفنجي با پوشش نانوهيدروكسي آپاتيت پر شدند. استخوان‌هاي زند زبرين جراحي شده 60 روز پس از جراحي خارج و تحت بررسي پاتولوژي و بيومكانيكي قرار گرفتند. يافته‌ها: در عكس‌هاي پرتونگاري، مقدار ناچيزي از كالوس داخلي، محل نقيصه را در روز 60 در گروه كنترل و گروه 1 پر كرد، در گروه 3 كالوس داخلي در روز 30 تشكيل شد. در شاخص بار نهايي، گروه 2 و 3 در مقايسه با گروه 1 اختلاف معني‌داري نشان دادند (0/05>p). در ارزيابي پاتولوژي استخوان‌سازي داخل غضروفي و ترميم ثانويه شكستگي در قسمت مياني ناحيه نقيصه در گروه‌‌هاي 2 و 3 رخ داد. نتيجه‌گيري: در اين مطالعه بين دو گروه با و بدون پوشش نانوهيدركسي آپاتيت تفاوت معني‌داري وجود داشت و عملكرد اين دو ماده در روند التيام استخواني 12 هفته پس از جراحي نسبت به گروه كنترل قابل ملاحظه بود.

Background: Nano could promote strong biological bonding between implants. In this study the effect of cancellous bone scaffold coated with/without Nano-hydroxyapatite in vivo using an animal model of bone healing was studied. Methods: In an experimental study, 18 adult male New Zealand white rabbits were used dividing into three groups of six rabbits each. A segmental bone defect of 10 mm in length was created in the middle of the right radial shaft under general effective anesthesia in all rabbits. The defects in group I were left as such without filler, in group II the defect were filled up with harvested 10 mm rib bone and in group III the defect were packed with rib bone covered with nano-hydroxyapatite. The operated radiuses were removed on the 60th day and were pathologically and biomechanically evaluated. Results: The radiographs showed a trace of internal callus filled the gap in 60 days in group I, whereas in group II and III internal callus almost was formed on 30 days. Repair defect in group I and II with group III; and load bearing of group II, III compared with group I showed no significant difference (p<.05). In pathological evaluation, active endochondral ossification and secondary fracture repair took place in the middle of the defects in group II, III. Conclusions: In this study, significant difference was observed between cancellous bone scaffold coated with/without nano-hydroxyapatite and healing process of these two materials were significantly better than the control group at 12 weeks post injury.