مفهوم روش‌هاي تشخيص در حقوق اختراعات در پرتو حق بر سلامت

اگرچه روش‌هاي تشخيص بيماري‌ها در ماده 4 قانون ثبت اختراعات، طرح‌هاي صنعتي و علائم تجاري كشور ما از حوزه اختراعات قابل حمايت خارج شده‌اند، اما در خصوص ماهيت اين استثنا و حدود و ثغور آن در نظام حقوقي ما مباحث چنداني مطرح نگرديده است. بررسي ماهيت روش‌هاي استثنا شده، مستلزم شناخت مباني اين استثنا مي‌باشد و بدون در نظرگرفتن اين مباني نمي‌توان به شناخت صحيحي از ماهيت، حدود و ثغور روش‌هاي تشخيص پرداخت. براي استثناي روش‌هاي تشخيص از حوزه حمايت حقوق اختراعات مباني متعددي ذكر گرديده است كه مي‌توان به حق دسترسي به سلامت به عنوان يكي از مهم‌ترين اين مباني اشاره كرد. در اين مقاله ابتدا به بررسي چالش‌هاي حقوق بشري حمايت از روش‌هاي تشخيص خواهيم پرداخت، سپس به تفسير ماهيت روش‌هاي تشخيص در پرتو حق دسترسي به سلامت مي‌پردازيم و در پرتو اين مبنا به بررسي تفاسيري كه در اداره ثبت اختراعات اروپا در خصوص اين روش‌ها مطرح گرديده است، مي‌پردازيم. در پايان، با بهره‌گيري از اين مبنا، مواردي همچون نقش مداخله پزشك و اعمال بر بدن انسان در صدق عنوان روش‌هاي تشخيص و شمول استثنا بر اجزاي روش‌هاي تشخيص را بررسي خواهيم نمود.