مديريت ديجيتالي حقوق مالكيت ادبي و هنري

با ظهور و گسترش فناوري‌هاي جديد اطلاعات و ارتباطات به ويژه اينترنت، حقوق مالكيت فكري با چالش‌هاي تازه‌اي مواجه شده است، هرچند ابزارهاي الكترونيكي و ساير فناوري‌هاي ارتباطي و اطلاعاتي جديد امكانات بي‌نظير و بي‌سابقه‌اي را براي توليد و تكثير آثار در اختيار بشريت قرار داده، در عين حال ظرفيت‌هايي را نيز براي نقض حقوق پديدآورندگان آثار فكري ايجاد كرده است كه با ابزارهاي مورد استفاده در سده‌هاي گذشته قابل مقايسه نيست. در نتيجه، براي مقابله با نقض حقوق مالكيت فكري آثار ادبي و هنري در محيط‌هاي ديجيتالي مديريت آن نيز بيش از پيش ضرورت پيدا كرده است. اين مديريت از يكسو با توسل به تدابير و ابزارهاي فني و از سوي ديگر با حفاظت از اطلاعات مرتبط با شناسايي اثر و پديدآورنده آن امكان‌پذير مي‌شود. از آنجا كه امكان خنثي‌سازي اين تدابير فني و اطلاعات وجود دارد، اسناد بين‌المللي و منطقه‌اي ناظر بر حقوق مالكيت فكري درصدد حمايت حقوقي از آن‌ها به ويژه با توصيه به كشورهاي عضو براي وضع ضمانت اجراهاي مدني و كيفري در قبال خنثي‌سازي اين تدابير برآمده‌اند. با اين حال، حمايت حقوقي از تدابير فني و اطلاعات مرتبط با آثار و پديدآورندگان آن در اسناد بين‌المللي و همچنين در حقوق داخلي كشورها با محدوديت‌هايي نظير دسترسي به اطلاعات، حمايت از كودكان و ناتوانان جسمي مواجه شده است كه نياز به پژوهش در اين زمينه را ضروري مي‌گرداند.