مدل يابي رابطه ساختاري شادكامي و بهزيستي روانشناختي با واسطه گري خودكارآمدي در دانشجويان دانشگاه فرهنگيان

Modeling structural relationships of happiness and psychological well-being with self-efficacy intermediary among students of Farhangian University

زمينه و هدف: بهزيستي روان شناختي به كيفيت تجربه شده زندگي اشاره مي كند و منعكس كننده عملكرد و تجربه روان شناختي مطلوب است، شناسايي عوامل تقويت كننده احساس بهزيستي مي تواند به ارتقاي آن كمك كند. هدف پژوهش حاضر، مدل يابي رابطه ساختاري شادكامي و بهزيستي روان شناختي با واسطه گري خودكارآمدي در دانشجويان دانشگاه فرهنگيان بود. روش و مواد: پژوهش حاضر از نوع همبستگي با استفاده از روش مدل يابي روابط ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه فرهنگيان استان گلستان بود كه در سال تحصيلي 96 - 1395 مشغول به تحصيل بودند. تعداد 280 نفر با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي تك مرحله اي انتخاب شد. براي جمع آوري داده ها، از پرسشنامه شادكامي، بهزيستي روان شناختي و خودكارآمدي استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش از روش هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و الگويابي معادلات ساختاري با بكارگيري نرم افزارهاي 22-SPSS و 22-AMOS استفاده شده است. يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) سن دانشجويان پسر، (7/8) 26/4 و دانشجويان دختر (6/5) 25/8 سال بود. با افزايش ميانگين (انحراف معيار) شادكامي با (7/3) 52/6 ، بهزيستي روان شناختي (27/3) 246/8 افزايش مي يابد ( 0/05>P) و با افزايش شادكامي، خودكارآمدي (9/ 9) 30/1 افزايش مي يابد ( 0/05>P). همچنين با افزايش خودكارآمدي، بهزيستي روان - شناختي افزايش مي يابد ( 0/05>P). خودكارآمدي نقش واسطه اي در رابطه بين بهزيستي روان شناختي و شادكامي دارد ( 0/05>P) و با اثر مستقيم شادكامي بر خودكارآمدي، بهزيستي روان شناختي افزايش مي يابد. نتيجه گيري: مطالعه نشان داد كه با افزايش شادكامي، بهزيستي روان شناختي و خودكارآمدي افزايش يافت. همچنين با افزايش خودكارآمدي، بهزيستي روان شناختي افزايش يافت. خودكارآمدي در رابطه بين بهزيستي روان شناختي و شادكامي نقش واسطه اي داشت، به اين صورت كه با اثر مستقيم شادكامي بر خودكارآمدي، بهزيستي روان شناختي افزايش يافت.

Background and Objective: Psychological well-being refers to the experienced quality of life and reflects desired psychological performance and experience and identifying the factors that enhance the sense of well-being can help to promote it. The objective of this study was to develop a structural model for the relationship between happiness based on psychological well-being with intermediary role of self-efficacy among students at Farhangian University. Materials and Methods: This study was correlational using structural relations modeling Method. The statistical population of the study included all undergraduate students at Farhangian University of Golestan Province who were studying in 2017-2018 academic year. As many as 280 participants were selected using one-stage cluster sampling. To collect data, questionnaires of happiness, psychological well-being and self-efficacy were used. For analysis of the research data, Pearson correlation coefficient and structural equation modeling were employed using SPSS-22 and AMOS-22 software. Results: The mean (SD) age of male students was 26.4 (7.8) and female students 25.8 (6.5). With increasing happiness score with mean (SD) 52.6 (7.3), psychological well-being score increased with mean (SD) 246.8 (27.3), P<0.05. With increasing happiness score, self-efficacy score increased with mean (SD) 30.1 (9.9), P<0.05. In addition, with increasing self-efficacy score, psychological well-being score increased, P<0.05. Self-efficacy played a mediating role in the relationship between psychological well-being and happiness, and psychological well-being score increased with the direct effect of happiness on self-efficacy. Conclusion: The study showed that increasing happiness improved psychological well-being and self-efficacy. Self-efficacy also increased psychological well-being. In addition, self-efficacy had a mediator role in the relationship between psychological well-being and happiness and psychological well-being score increased with the direct effect of happiness on self-efficacy.