اثربخشي طرحواره درماني بر اختلال خوردن و نشخوار فكري دختران نوجوان چاق شهر اهواز

The Effectiveness of Schema Therapy on Eating Disorder and Rumination of Obese Adolescent Girls

مقدمه: چاقي يكي از مشكلات عمده جوامع در حال توسعه است كه با اختلال خوردن و نشخوار فكري مرتبط مي‌باشد. يكي از روش‌هاي كاهش مشكلات روانشناختي افراد چاق روش طرحواره درماني است. اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي طرحواره درماني بر اختلال خوردن و نشخوار فكري دختران نوجوان چاق شهر اهواز انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش دختران نوجوان چاق دوره دوم متوسطه شهر اهواز در سال تحصيلي 98-1397 بودند. نمونه پژوهش 50 نفر بودند كه با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه مساوي جايگزين شدند. گروه آزمايش 10 جلسه 70 دقيقه‌اي با روش طرحواره درماني آموزش ديد و گروه كنترل آموزشي دريافت نكرد. داده‌ها با پرسشنامه‌هاي اختلال خوردن و نشخوار فكري جمع‌آوري و با روش‌هاي آزمون‌هاي تي مستقل و زوجي و تحليل كوواريانس چندمتغيري تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد قبل از مداخله، گروه‌هاي آزمايش و كنترل از نظر اختلال خوردن و نشخوار فكري تفاوت معني­داري نداشتند اما پس از مداخله، گروه‌ها از نظر هر دو متغير تفاوت معني­دار داشتند. به عبارت ديگر، طرحواره درماني باعث كاهش معني­دار اختلال خوردن (F=73/246. P<0/001) و نشخوار فكري (F=81/116. P<0/001) دختران نوجوان چاق شد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج توصيه مي‌گردد تا مشاوران و درمانگران از روش طرحواره درماني در كنار ساير روش‌هاي درماني براي كاهش اختلال خوردن و نشخوار فكري دختران نوجوان چاق استفاده كنند.

Introduction: Obesity as one of the major problems in developing societies is associated with eating disorder and rumination. One way to reduce psychological problems among obese people is to use schema therapy. This study aimed to explore the effectiveness of schema therapy on eating and rumination disorders among obese adolescent girls in Ahvaz. Materials and Methods: The present study employed a quasi-experimental method with a pre-test and post-test design with the control group. The research population included high school obese adolescent female students in Ahvaz in the qcdemic year 2018-2019. The research sample consisted of 50 students who were selected using availablilty sampling technique and were randomly placed into two equal groups. The members of the experimental group participated in 10 schema therapysessions, each lasting 70 minutes, while the control group didn’t receive any treatment. The data were collected by administering eating disorder and rumination disorder questionnaires and analyzed by the paired and independent samples t-tests and multivariate analysis of covariance (MANCOVA). Results: The results showed that there was no significant difference between the participants in the experimental and control groups in terms of eating disorder and rumination in the pre-intervention phase. However, the two groups showed significant differences in terms of both variables upon the completion of the intervention. In other words, schema therapy led to a significant decrease in the eating disorder (F=73.246, p<0.001) and rumination (F=81.116, p<0.001) of obese adolescent girls. Conclusion: Based on the results, counselors and therapists are recommended to use schema therapy along with other treatment techniques to reduce eating disorder and rumination of obese adolescent girls.