شماره ركورد :
1017346
عنوان مقاله :
اثر حفاظت قلبي فعاليت بدني اختياري بر تغييرات بيان ژن زنجيره سنگين ميوزين قلبي ناشي از القاء دوكسوربيسين در رات هاي مدل سالمندي
عنوان به زبان ديگر :
CARDIOPROTECTIVE EFFECT OF VOLUNTARY PHYSICAL ACTIVITY ON CHANGES OF DOXORUBICIN-INDUCED CARDIAC MYOSIN HEAVY CHAIN EXPRESSION IN AGING MODEL RATS
پديد آورندگان :
پارسايي فر، احمد دانشگاه مازندران - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي , دبيدي روشن، والي الله دانشگاه مازندران - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي , مظاهري، زهره داشگاه تربيت مدرس - دانشكده علوم پزشكي - گروه علوم تشريح
تعداد صفحه :
10
از صفحه :
892
تا صفحه :
901
كليدواژه :
دوكسوروبيسين , سالمندي , سميت قلبي , زنجيره سنگين ميوزين , فعاليت بدني اختياري
چكيده فارسي :
پيش زمينه و هدف علي رغم تائيد تاثير تمرين ورزشي اجباري در كاهش سميت قلبي ناشي از دوكسوروبيسين، نقش فعاليت بدني اختياري در كاهش سميت قلبي ناشي از دوكسوروبيسين به ويژه در سالمندان هنوز به درستي بررسي نشده است. هدف مطالعه حاضر بررسي اثر حفاظت قلبي فعاليت بدني اختياري بر تغييرات بيان ژن زنجيره سنگين ميوزين قلبي ناشي از القاء دوكسوروبيسين در رات هاي مدل سالمند بود. مواد و روش كار اين مطالعه از نوع تجربي بود كه در آن 24 رات نر 12 هفته اي، با ميانگين وزني 23± 250 گرم، پس از القاء سالمندي از طريق تزريق درون صفاقي روزانه 100 ميلي گرم/ كيلوگرم محلول دي گالاكتوز به مدت 9 هفته، به صورت تصادفي به سه گروه سالمند+ سالين (AS)، سالمند+ دوكسوروبيسين (AD) و سالمند+ دوكسوروبيسين+ فعاليت بدني اختياري (ADWR) تقسيم شدند. فعاليت بدني اختياري بر روي چرخ گردان هم زمان با 6 هفته آخر القاء سالمندي اجرا شد. در 15 روز پاياني روزانه 1 ميلي گرم/ كيلوگرم دوكسوروبيسين و سالين (دوز تجمعي 15 ميلي گرم/كيلوگرم) به صورت درون صفاقي به رات هاي دريافت كننده دوكسوروبيسين و سالين تزريق شد. 48 ساعت بعد از آخرين تزريق دوكسوروبيسين، بطن چپ قلب جدا و با روش Real time – PCR، بيان ژن هاي زنجيره سنگين ميوزين قلبي اندازه گيري شد. يافته ها دوكسوروبيسين باعث افزايش بيان ژن زنجيره سنگين ميوزين بتا و كاهش بيان ژن زنجيره سنگين ميوزين آلفا قلبي در گروه AD شد. بااين وجود، 6 هفته فعاليت بدني اختياري، تغييرات ناشي از دوكسوروبيسين در بيان ژن هاي زنجيره سنگين ميوزين قلبي در گروه ADWR را كاهش داد.
چكيده لاتين :
Background & Aims: Despite confirmed effectiveness of forced exercise training in reducing doxorubicin-induced cardiotoxicity, the role of voluntary physical activity in reducing doxorubicininduced cardiotoxicity, especially in the elderly, still has not been investigated properly. The aim of this study was to investigate the protective effect of cardiac protection caused by voluntary physical activity on myosin heavy chain gene (MyHC) expression changes induced by doxorubicin in the aging model rats. Materials & Methods: In this experimental study, after induction of aging, 24 twelve-week old male rats with an average weight of 25025g received 100 mg/kg D-galactose solution for 9 weeks through intraperitoneal injection. They were randomly divided into three groups: aging + saline (AS), aging + doxorubicin (AD), and aging + doxorubicin + voluntary physical activity (ADWR). Voluntary physical activity was carried out during the last 6 weeks of aging, on a running wheel. In the last 15 days, 1 mg/kg doxorubicin and saline (cumulative dose of 15 mg/kg) was peritoneally injected to the rats receiving doxorubicin and saline. Forty eight hours after the last injection of doxorubicin, the left ventricle was isolated, and gene expression of cardiac myosin heavy chain was measured using Real time - PCR. Results: Doxorubicin increased beta myosin heavy chain gene expression and decreased alpha-cardiac myosin heavy chain gene expression (MyHC) in the AD group. However, voluntary 6-week physical activity decreased doxorubicin-induced changes in MyHC gene expression in the ADWR group. Conclusion: Voluntary physical activity is a tool effective in reducing doxorubicin-induced cardiotoxicity in the elderly.
سال انتشار :
1395
عنوان نشريه :
مجله پزشكي اروميه
فايل PDF :
7499544
عنوان نشريه :
مجله پزشكي اروميه
لينک به اين مدرک :
بازگشت