كليدواژه :
روش تلفيقي , مهارتهاي زندگي , درمان پايدار , اعتياد
چكيده فارسي :
مقدمه: مهارتهاي زندگي اجتماعي شامل گروهي از مهارت‌ها هستند كه براي كنار آمدن با موقعيت‌ها و چالش‌هاي زندگي روزمره لازم بوده و فرد را به لحاظ دانش، نگرش و رفتار در برابر بازگشت به اعتياد مجهز مي‌سازند. لذا هدف از اين پژوهش، تعيين نقش مهارتهاي زندگي اجتماعي در درمان پايدار اعتياد در منطقه كاشان است.
مواد و روش‌ها: روش اين پژوهش، تلفيقي و جامعه آماري شامل متخصصين و پژوهشگران اعتياد، افراد موفق به ترك، خانواده‌هايشان و نيز بيماران اعتياد در سال 1397 در شهر كاشان بوده كه با استفاده از روش‌هاي نمونه‌گيري هدفمند و طبقه‌اي، 31 نفر در بخش كيفي و 343 نفر در بخش كمّي برگزيده شدند. تكنيك گردآوري داده‌ها، مصاحبه نيمه‌متمركز و پرسشنامه استاندارد مهارتهاي زندگي بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي تحليل واريانس F و ضريب همبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شدند.
يافته‌ها: فقدان مهارتهاي كاركردي زندگي در دوران پيش از شروع مصرف، زمينه را براي گرايش به اعتياد فراهم كرده و در دوران مصرف مواد، عرصه را براي تداوم اعتياد مهيا ساخته است. پس از شروع ترك مواد، فراگيري اين مهارت‌ها منجر به ماندگاري در درمان و توانمندسازي بهبوديافتگان شد. افرادي كه در وضعيت ترك پايدار به سر مي‌بردند، از مهارتهاي زندگي بيشتري برخوردار بوده (P-108/1, F=-0/001) و افزايش مهارتهاي زندگي، مدت زمان پايداري آن‌ها را بهبود بخشيد (P-0/23, r=454).
نتيجه‌گيري: در صورتي كه فرد از مهارت‌هايي نظير تصميم‌گيري، نه گفتن، ابراز وجود، برقراري ارتباط و غيره برخوردار باشد و يا طي دوره درمان، در برنامه‌هاي مهارت افزايي شركت داشته باشد، در ترك اعتياد موفق‌تر خواهد داد.
چكيده لاتين :
Introduction: Social life skills include a group of skills necessary for coping with the situations and challenges of everyday life and equipping individuals in terms of knowledge, attitude, and behavior against returning to addiction. Therefore, the purpose of this study was to determine the role of social life skills in the Durable treatment of addiction in Kashan.
Materials and Methods: This study used a combined method, and the statistical population included the three groups of therapists and researchers in the field of addiction, people succeeded in beating drug addiction and their families, as well as drug addiction patients in Kashan in 2018. A stratified purposeful sampling method was used, where 31 individuals were selected in a qualitative section, and 343 individuals in the quantitative section as the sample. The data collection technique was a semi-focused interview; in addition, the standard questionnaire of life skills and the data were analyzed using variance analysis (F) and the Pearson’s correlation coefficient.
Results: The lack of functional life skills in pre-drug addiction period created a context for addiction, and when it came to the drug use, it created an area for continued drug addiction. After starting to leave the drug, learning these skills led to a lasting improvement in the treatment and empowerment of the improved people. In addition, those in the state of constant withdrawal had more life skills (p=0.001), and increasing the life skills of the individuals improved their sustainability (p= 0.001).
Conclusions: If individuals have skills, such as decision-making skills, not speaking, expressing, communicating, etc., or taking part in a skill-building program during a course of treatment, they will be more successful in leaving addiction.
