تخمين ارزش تشخيصي يافته هاي باليني توسط پزشكان : مورد آسيت

DIAGNOSTIC VALUES OF CLINICAL FINDINGS IN PHYSICIANS’ ESTIMATION: THE CASE OF ASCITES

مقدمه: هنگام رويكرد باليني به بيماران، پزشكان بايستي قادر به تخمين ميزان اهميت و نيز اولويت يافته‌هاي باليني باشند. هدف از اين مطالعه بررسي ميزان همبستگي وزن‌دهي پزشكان به يافته‌هاي باليني، با نسبت احتمال مثبت يافته‌ها ((likelihood ratio (LR) در بيمار مبتلا به آسيت مي‌باشد. روش‌ها: در اين مطالعه از 110 پزشك خواسته شد تا پرسشنامه‌اي را تكميل نمايند كه حاوي يك سناريو از يك بيمار مبتلا به آسيت و تعدادي يافته باليني مربوط به آسيت بود. آنها بايستي به اين يافته‌هاي باليني براساس ميزان اهيمت آن ها در تشخيص آسيت و اينكه وجود آن يافته‌ها تا چه ميزان مي‌تواند تشخيص آسيت را تحت تأثير قرار دهد، وزني بين 0 تا 100 اختصاص دهند. هم‌زمان نسبت احتمال مثبت يافته‌ها نيز از شواهد معتبر موجود استخراج شد و ميزان همبستگي وزن‌هايي كه پزشكان به يافته‌ها اختصاص داده بودند با نسبت احتمال مثبت يافته‌ها ارزيابي شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه اختلاف معناداري بين وزن‌هايي كه پزشكان به يافته‌ها اختصاص داده بودند با نسبت احتمال مثبت يافته‌ها وجود دارد و اوزان اختصاص داده شده توسط پزشكان با نسبت احتمال مثبت يافته‌ها همبستگي ندارد. نتيجه‌گيري: طبق نتايج ما پزشكان در تخمين ميزان اهميت يافته‌هاي باليني در بيماران مبتلا به آسيت دچار خطا هستند. مطالعات بعدي لازم است تا مشخص گردد كه اين تخمين نادرست تا چه اندازه مي‌تواند بر رويكرد باليني به بيماران تأثير سوء داشته باشد.

Background: It is critical to understand how accurately physicians can estimate the importance of each clinical finding in estimating the probability of a specific diagnosis in the process of clinical decision making. This study aimed to investigate whether physicians’ estimates of the importance of various clinical findings of ascites correlated with the positive likelihood ratios of these findings in diagnosis of ascites. Methods: One hundred and ten physicians were asked to respond to a questionnaire. In this questionnaire they were presented with a clinical scenario about a patient suspected of having ascites followed by a list of clinical findings. Participants were asked to assign a weight (between 0 and 100%) to each clinical finding based on their perception of how much the presence of that finding changed the probability of ascites for the patient. Positive likelihood ratios of those findings were extracted from current best evidence. We investigated if the weights assigned by physicians were associated with the positive likelihood ratios of those findings. Results: Significant differences were discovered between the weights assigned by the physicians and the positive likelihood ratios for each clinical finding. Significant positive correlation was observed between the weights assigned by different groups of physicians. Conclusion: Physicians inaccurately estimated the importance of various clinical findings in the diagnosis of ascites. Further research is needed to determine if such inaccurate estimations would lead to any adverse clinical outcomes.