ديدگاه اخلاقي خريد و فروش خون در اسناد بين‌المللي و نظام‌هاي حقوقي

خريد و فروش خون به عنوان يكي از راه‌هاي متداول تهيه خون و فرآورده‌هاي خوني همواره مخالفين و موافقين خود را داشته است. خصوصيات و ويژگي‌هاي منحصر به فرد اين عضو از بدن در مقايسه با ساير اعضا، توجه به اهداكننده به عنوان يك منبع تجديدپذير و دائمي تهيه خون، سهولت انتقال، تأثيرات به سزاي پزشكي و كاربرد ويژه اين عنصر حياتي و فرآورده‌هاي آن در زمينه‌هاي دارويي، زمينه كالا‌انگاري، خريد و فروش و سوء استفاده از آن را فراهم نموده و صرف‌نظر از مخاطرات ناشي از توزيع خون آلوده، باعث به خطرافتادن ارزش‌هاي اخلاقي و انساني از قبيل نوع‌دوستي گرديده و انسان را در رديف اشيا و اموال قرار داده است. اين امر، موجب دخالت سازمان‌هاي بين‌المللي از طريق صدور بيانيه، اعلاميه، توصيه‌نامه و تصويب قطع‌نامه و به تبع آن، تحول نظام‌هاي حقوقي در جهت حفظ كرامت و شأن والاي انساني گرديد. بررسي اين موارد نشان مي‌دهد كه خريد و فروش خون، بايد بدون كالا‌انگاري، همراه با رعايت جانب ضرورت براي نجات جان انسان و با نظارت كامل دولت‌ها و قانونگذاري كامل و بدون ابهام در اين زمينه، صورت پذيرد.