تحليل زبان‌شناختي شيوه ترغيب زباني مخاطبان در برنامه‌هاي مشاركتي كنكورمحور شبكه‌هاي سيما

Linguistic Study of Persuasion Techniques in Sponsored TV Programs on University Entrance Exam (Konkoor)

پژوهش حاضر به بررسي زبان‌شناختي شيوه‌هاي ترغيب مخاطبان دربرنامه‌هاي مشاركتي كنكورمحور شبكه‌هاي سيما در چارچوب نظريه كنش‌هاي گفتاري و تحليل گفتمان انتقادي مي‌پردازد. داده‌ها شامل پنج ساعت (سيصد دقيقه) از برنامه‌هاي پخش­شده در پاييز و زمستان 1395 از شبكه‌هاي سراسري سيماست. نتايج نشان­ دهنده آن است كه هدف اصلي و محوري اين برنامه‌ها، ترغيب دانش‌‌آموزان به استفاده حداكثري از خدمات حاميان مالي برنامه است. بدين‌منظور، از كنش ترغيبي مستقيم و غيرمستقيم و اقناع ضمني مخاطبان به طور همزمان، استفاده مي‌شود. بيش از هشتاد درصد از موارد ترغيب كلامي از نوع ترغيب مستقيم مخاطب به تهيه كالا يا خدمات خاص است كه گفتمان كلي اين برنامه‌ها را به گفتماني بازرگاني و تبليغاتي تبديل مي‌كند. يافته‌هاي اين پژوهش نشان‌دهنده آسيب‌هاي متعدد برنامه‌هايي از اين نوع و عدم انطباق محتواي آن‌ها با اهداف اسناد كلان فرهنگي و آموزشي كشور است. از اين رو، شكل فعلي و كنوني اين برنامه‌ها نيازمند بازنگري است و پيشنهاد مي‌شود نظارت بيشتر و تخصصي‌تري بر محتواي اين گونه برنامه‌ها انجام شود.

Drawing on “Speech Act Theory” and “CDA Framework”, the present research aims to study the linguistic technics of persuasion used in TV shows designed for Konkoor Applicants. The data is a five- hour corpus of such programs recorded from various TV channels in autumn and winter of 2016. The findings suggest that the ultimate objective of such programs is to convince and persuade students to purchase services offered by sponsors. To achieve this goal, they utilize subliminal and supraliminal stimuli to appeal to their audience resulting in commercialization of programs that are supposed to be educational in nature. (|In more than 80 percent of cases students are directly asked to purchase services). Our study shows that such TV programs are absolutely detrimental to the process of learning and serious discrepancies between their content and cultural-scientific content of national Directives on educational policies are quite obvious making it necessary to regulate these shows in terms of form and content.