مقايسه كارآيي آموزش كنترل اضطراب، دارو درماني و تركيب اين دو روش در درمان مبتلايان به اختلال اضطراب منتشر

فاقد عنوان و چكيده لاتين

اين پژوهش بر مبناي نظريه‌هاي رفتاري و زيست شيميايي درمان اختلالهاي رواني و به‌ منظور بررسي كارآمدي نسبي رفتاردرماني دارودرماني و تركيب آنها در درمان اختلال اضطراب‌ منتشر،اجرا شده است.فرضيه‌هاي پژوهشي آن بود كه آموزش كنترل اضطراب در مقايسه با عدم‌ درمان منجر به كاهش سطح افسردگي و اضطراب بيماران مبتلا به اختلال اضطراب منتشر مي‌شود،دارودرماني در مقايسه با عدم‌درمان منجر به كاهش سطح افسردگي و اضطراب مي‌شود و تركيب اين دو روش در مقايسه با هر يك از روشها به تنهايي كاهش بيشتري در سطح افسردگي و اضطراب بيماران ايجاد مي‌كند.آزمودنيها را بيست بيمار زن و مرد،18 تا 40 ساله مبتلا به اختلال‌ اضطراب منتشر از مراجعين به مطبهاي خصوصي،درمانگاهها و بيمارستانهاي شهر مشهد انتخاب و بطور تصادفي در چهار گروه ياد شده گمارده شدند:گروه اول درمان آموزش كنترل‌ اضطراب،گروه دوم دارودرمان،گروه سوم تركيب اين دو روش و گروه چهارم دارونما را دريافت مي‌كردند. نتايج نشانگر آن بود كه آموزش كنترل اضطراب و دارودرماني در كاهش سطح اضطراب‌ بيماران مؤثر بوده و از شدت آن كاسته‌اند،اما هيچ يك از اين دو روش در كاهش سطح افسردگي‌ آنها مؤثر واقع نشده‌اند.درمان تركيبي نسبت به هر يك از روشهاي درماني به تنهايي در كاهش‌ سطح اضطراب موفق‌تر بوده،اما در كاهش سطح افسردگي تأثيري نداشته است.همچنين سه‌ روش فوق در افزايش سطح سازگاري اجتماعي بيماران موفق بوده‌اند،ولي تفاوتي با هم‌ نداشته‌اند.بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه اين دو روش اثر تجمعي دارند.