عنوان مقاله :
تأثير 12 هفته تمرين تناوبي با شدت بالا برIL-6 ، GLP-1 و پروفايل ليپيدي در بيماران ديابتي نوع دو چاق و لاغر
عنوان به زبان ديگر :
THE EFFECT OF 12 WEEKS OF HIGH INTENSITY TRAINING ON IL-6, GLP-1 and LIPID PROFILES IN TYPE 2 DIABETIC PATIENTS
پديد آورندگان :
افراسيابي، صالح دانشگاه اصفهان - دانشكده‌ي تربيت بدني و علوم ورزشي , مرندي، محمد دانشگاه اصفهان - دانشكده‌ي تربيت بدني و علوم ورزشي , كارگرفرد، مهدي دانشگاه اصفهان - دانشكده‌ي تربيت بدني و علوم ورزشي
كليدواژه :
تمرين تناوبي شديد , عوامل التهابي , چاقي , ديابت نوع دو
چكيده فارسي :
مقدمه: با توجه با اثر بخشي تمرين ورزشي در درمان ديابت نوع دو، و همچنين اثر بخشي تمرينات تناوبي در بهبود اختلال متابوليسم ليپيدها و كربوهيدرات در بدن انسان، هدف اين پژوهش بررسي تأثير 12 هفته تمرين تناوبي با شدت بالا برIL-6 ، GLP-1 و پروفايل ليپيدي در بيماران ديابتي نوع دو بود. روش‌ها: 80 شركت كننده‌ي مرد اين پژوهش (ميانگين سني 50-40 سال، ميانگين قد، 175 سانتيمتر، و نمايه‌ي توده‌ي بدني براي افراد چاق بالاي 30 و براي افراد لاغر پايين از 22 كيلوگرم بر مترمربع) به‌طور داوطلبانه در تحقيق حضور يافتند و به هشت گروه ( 4 گروه تمرين تناوبي شديد و 4 گروه كنترل بدون تمرين) تقسيم شدند. نمونه‌گيري‌هاي خوني جهت اندازه‌گيري شاخص‌هايIL-6 ، GLP-1، نيمرخ ليپيدي و گلايسيميك قبل و در هفته‌هاي 4، 8 و پس از برنامه‌ي تمريني تناوبي با شدت بالا (شامل 60 ثانيه دويدن در شدت بالا (85-95% ضربان قلب ذخيره) بود كه با دويدن به‌مدت 60 ثانيه در شدت پايين (55-60 درصد ضربان قلب ذخيره) در دوره‌ي ريكاوري جمع‌آوري و آناليز شد. از آزمون‌هاي تحليل كواريانس و t همبسته و همچنين ضريب همبستگي پيرسون براي تعيين ارتباط متغيرها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و در سطح معني‌داري P<0.05 استفاده شد. يافته‌ها: پس از 12 هفته تمرين اثر زمان و تعامل بين زمان× گروه بر متغيرهاي GLP-1 و IL-6 از لحاظ آماري معني‌دار بوده است (P<0.05). همچنين تفاوت معني‌داري ميان گروه‌ها بر اثر 12 هفته تمرين در اين شاخص‌ها مشاهده شد. نيمرخ ليپيدي در گروه چاق ديابتي نوع دو و كنترل گلايسميك در گروه‌هاي چاق با و بدون ديابتي كه 12 هفته تمرين تناوبي با شدت بالا را اجرا كرده بودند بهبود معني‌داري را نشان دادند. نتيجه‌گيري: در مجموع تمرين تناوبي با شدت بالا از طريق تغيير در سازوكارهاي مختلف سبب بهبود در اختلال ليپيديمي؛گلايسمي، التهابي و اشتهايي در افراد چاق مبتلا به ديابت نوع دو مي‌شود. از اين‌رو محققان براساس يافته‌هاي اين پژوهش پيشنهاد مي‌كنند جهت بهبود سريع‌تر اختلالات متابوليكي در بيماران ديابتي نوع دو چاق مي‌توان از روش تمرين تناوبي با شدت بالا استفاده نمود.
چكيده لاتين :
Background: The aim of this study was to investigate the effect of 12 weeks of high intensity training on IL- 6, GLP-1 and lipid profiles in type 2 diabetic patients Methods: 80 participants (40-50 years old) volunteered to participate in the study and divided into eight groups (four groups of severe periodic exercises and four uncontrolled control groups). Blood samples were collected and analyzed for measuring IL-6, GLP-1, lipid profile and glycemic index before and after weeks 4, 8 and after the training program. Results: After 12 weeks of training, the effect of time and interaction between time × group on GLP-1 and IL-6 variables was statistically significant. Also, there was a significant difference between groups based on 12 weeks of training in these indices. Lipid profile was significantly improved in type 2 diabetic and glycemic control in obese and non-diabetic groups that had 12 weeks of high intensity interval training. Conclusion: Overall, high intensity interval training, through changes in various mechanisms, lead to improvement in lipid and glycemic disorders, inflammation and appetite in obese people with type 2 diabetes. Hence, according to the findings of the study, researchers suggest that performing high intensity interval training can lead to significant improvements in obese subjects (with and without type 2 diabetes).
عنوان نشريه :
ديابت و متابوليسم ايران
عنوان نشريه :
ديابت و متابوليسم ايران
