9تأثير 12 هفته تمرين هوازي تركيبي بر سطوح سرمي گاماگلوتاميل ترانسفراز كبدي و شاخص هاي قندي زنان ديابتي ميانسال

Effect of combined aerobic exercise on serum level of liver gamma glutamil transferase and glycemic index of middle-aged diabetic women

مقدمه: هپاتوپاتي ديابتي به عنوان يك ضايعه بسيار مهم توسط دانشمندان متعددي مورد بررسي قرار گرفته است كه اخيراً نقش تمرينات ورزشي منظم در پيشگيري از آن مطرح شده است. از اين ‌رو مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير تمرينات هوازي تركيبي بر ميزان گاماگلوتاميل ترانسفراز (GGT) كبدي و برخي شاخص‌هاي گليسمي (انسولين، مقاومت به انسولين، گلوكز ناشتا و دو ساعته) سرم زنان ميانسال ديابتي انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه نيمه تجربي در سال 1392 بر روي 30 نفر از زنان بيمار ديابتي نوع دو در شهرستان بهبهان انجام شد. افراد به صورت تصادفي به دو گروه شاهد و تجربي تقسيم شدند. آزمودني‌هاي گروه‌هاي تجربي 12 هفته (3 روز در هفته با شدت 70-55% حداكثر ضربان قلب و 50-35 دقيقه در هر جلسه) تمرين كردند. در ابتداي دوره و 48 ساعت پس از دوره پژوهش نمونه‌هاي خون جهت اندازه‌گيري GGT، انسولين، مقاومت به انسولين، گلوكز ناشتا و دو ساعته گرفته شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 18) و آزمون هاي كولموگروف اسميرنوف، تي مستقل و لون انجام شد. ميزان p كمتر يا مساوي 0/05 معني دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: 12 هفته تمرين هوازي بر سطح انسولين سرم آزمودني‌ها تأثير معناداري نداشت (0/05≤p)، در صورتي كه بر GGT، مقاومت به انسولين، گلوكز ناشتا و گلوكز دو ساعته آزمودني‌ها تأثير معناداري داشت (0/05≥p). نتيجه‌گيري: در بيماران ديابتي نوع دو تمرين هوازي مي‌تواند باعث كاهش مقاومت به انسولين شود و همچنين ميزان آنزيم كبدي GGT كه مشخصه آسيب سلولي كبدي است نيز به دنبال كاهش مقاومت به انسولين و گلوكز خون كاهش مي‌يابد كه نشانه بهبود نسبي وضعيت كبد در زنان ديابتي نوع دو است.

Introduction: Diabetic hepatophaty has been investigated by many researchers. Recently, the role of regular exercise has been considered to prevent it. So, this study was performed with aim to evaluate the effect of combined aerobic exercise on serum level of liver gamma-glutamil transferase (GGT) and glycemic index (insulin, insulin resistance, fasting and two-hour glucose) in middle-aged diabetic women. Methods: This semi-experimental study was performed on 30 women with type 2 diabetes in Behbahan city. They were randomly divided into two groups of cases and control. The subjects in the experimental group performed 12 weeks exercise (3 days a week with an intensity of 55-70% maximal heart rate for 35-50 min per session) has been trained. At the beginning of the study and 48 hours after that, blood sample was taken to measure GGT, insulin, insulin resistance, fasting and two-hour glucose. Data analysis was performed using SPSS software (version 18), and Kolmogorov-Smirnov test, independent t-test and loan test. PResults: 12 weeks aerobic training was not significantly effective on serum insulin levels of the subjects (P≥0.05), while it has significant effect on insulin resistance, GGT, fasting glucose and two-hour glucose (P≤0.05). Conclusion: The aerobic training in type 2 diabetic patients reduces resistance insulin and also, the rate of liver enzyme GGT which is the sign of liver cell damage is reduced following decreased resistance insulin and blood glucose that is the sign of relative improvement of liver status in women with type 2 diabetes.