بررسي مقايسه‌اي جراحي شكستگي سوپراكونديل هومروس اطفال با پينهاي متقاطع از سمت لترال و پينهاي متقاطع انتهايي از مديال و لترال

A Comparative Study of Lateral Cross-Pin Fixation and Lateral and Medial Cross-Pin Fixation in Supracondylar Humer us Fractures in Children

پيشزمينه: شكستگي سوپراكونديل هومروس شايعترين شكستگي آرنج در اطفال ميباشد و حدود 16% شكستگيهاي اطفال را به خود اختصاص ميدهد. حفظ پايداري قطعات جا انداخته شده در دو سمت لترال و مديال از اهميت بالايي برخوردار است. هدف از اين مطالعه مقايسه دو روش پينگذاري «متقاطع لترال» (لترال از بالا و از پايين شكستگي) و «متقاطع لترال مديال» بود. مواد و روشها: در يك مطالعه مقطعي، 140 كودك (63 پسر، 77 دختر) با شكستگي سوپراكونديل هومروس در يك مركز درماني تبريز بررسي شدند. كودكان در دو گروه 70 نفره همسان از نظر سن، جنس و تيپ شكستگي، با دو روش پينگذاري «متقاطع «لترال» و «لترال مديال» درمان شدند. عوارض و نتايج درمان در دو روش مقايسه گرديد. يافتهها:. آسيب عصب اولنار در روش متقاطع مديال و لترال 4.3% بود و در روش متقاطع لترال در هيچ موردي وجود نداشت. نياز به جراحي مجدد و از دسترفتن پايداري به ترتيب 2.9% و 1.4% بود و بين دو روش تفاوت آماري معني‌دار وجود نداشت. عفونت محل تعبيه پينها در دو گروه 4.3% و 12.9% بود و بين دو گروه تفاوت معني‌دار مشاهده نگرديد. در روش پينگذاري متقاطع لترال، كوبيتوس واروس در 9/2% و در روش مديال در يك مورد مشاهده شد. نتيجه‌گيري: هر دو روش پينگذاري متقاطع لترال و لترال همراه مديال، در ايجاد پايداري و حفظ جااندازي مناسب مي‌باشند ولي احتمال آسيب عصب اولنار در روش متقاطع لترال از بين مي‌رود و از اين نظر اطمينان بيشتري وجود دارد.

Background: Supracondylar humerus fracture is the most common elbow fracture in children and accounts for about 16% of pediatric fractures. To maintain stability in the reduced segment in medial and lateral columns is an important treatment concept. The aim of this study was to compare two methods of proximal distal lateral pinning with medial and lateral cross pinning. Methods: In a cross-sectional study, 140 children (63 boys, 77 girls) with supracondylar humerus fracture were evaluated in a training center in Tabriz, Iran. The mean age was 5.04 years. The cases were divided into two groups (each 70 patients), matched for age, sex and type of fracture and were treated with two above methods. Complications and outcomes were copmpared. Results: Ulnar nerve lesion in the medial and lateral cross technique was 4.3%, and none in the group done by all lateral pin technique. The need for further surgery and loss of stability was 2.9% and 1.4% respectively with no statistical difference. Pin site infection around the pins was 4.3% and 12.9% percent respectivly. Cubius varus deformity rate was 2.9% in lateral cross pinning and 4/1% in medial lateral cross pinning. Conclusions: Proximal distal cross pinning technique for suprocondylar humerus fracture is comparable to medial and lateral cross pinning in terms of stability in maintaining a good reduction. The possibility of ulnar injury is negated in cross-lateral technique.