پديد آورندگان :
آرادمهر، مريم دانشگاه علوم پزشكي تربت حيدريه - دانشكده پرستاري و مامايي , اظهري، صديقه دانشگاه علوم پزشكي مشهد - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه مامايي , احمدي، صديقه بيمارستان رازي تربت حيدريه , آزموده، الهام دانشگاه علوم پزشكي تربت حيدريه - دانشكده پرستاري و مامايي
چكيده فارسي :
مقدمه: تأخير ترميم اپي‌زياتومي منجر به نتايج بد آناتوميكي، افزايش عفونت، كاهش عملكرد جنسي، اختلال روابط عاطفي مادر و نوزاد مي‌شود، ولي تحقيقات اندكي در اين زمينه انجام شده است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط عوامل زايماني و نوزادي با بهبود اپي‌زياتومي در زنان نخست‌زا انجام شد.
روش‌كار: اين مطالعه همبستگي در سال 1392 بر روي 119 مادر واجد مشخصات پژوهش مراجعه كننده به بيمارستان امالبنين (س) مشهد انجام شد. اطلاعات مربوط به زايمان، نوزاد و مادر با پرسشنامه‌هاي مربوطه جمع‌آوري و ارتباط آن‌ها با بهبود زخم اندازه‌گيري شده با فرم ريدا در روزهاي اول، هفتم، دهم و چهاردهم بعد زايمان بررسي شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 16) و آزمون‌هاي كولموگروف اسميرنوف، آناليز واريانس يك طرفه، رگرسيون، اسپيرمن و پيرسون انجام شد.ميزان p كمتر از 0/05 معني‌دار در نظر گرفته شد.
يافته‌ها: در روز 10 و 14 بعد از زايمان طول برش پوست (0/037=p=0/026 ,p)، تعداد بخيه‌هاي با نخ دو صفر (0/042=p=0/028 ,p)، ميزان فعاليت منجر به كشش و فشار در محل بخيه‌ها (0/037=p=0/048 ,p) و ميزان نشستن (0/011=p=0/030 ,p) با ترميم اپي‌زياتومي همبستگي معكوس و رعايت موارد بهداشتي (0/048=p=0/039 ,p) با ترميم اپي‌زياتومي همبستگي مستقيم داشت. درد با ترميم اپي‌زياتومي در روز هفتم (0/015=p) و دهم (0/035=p) همبستگي معكوسي داشت. تعداد بخيه‌هاي پوست (0/012=p) با ترميم اپي‌زياتومي در روز چهاردهم بعد زايمان همبستگي معكوسي داشت، يعني تعداد بخيه‌هاي پوستي بيشتر باعث تأخير در ترميم زخم اپي زياتومي شد.
نتيجه‌گيري: از ميان تمامي متغيرها، برش پوستي وسيع‌تر، تعداد بيشتر بخيه‌هاي پوستي و بخيه‌هاي با نخ دو صفر، نشستن طولاني مدت و ايجاد فشار و كشش در محل بخيه‌ها، درد شديدتر اپي‌زياتومي و عدم رعايت بهداشت باعث تأخير ترميم اپي‌زياتومي مي‌شوند. پيشنهاد مي‌شود اهميت اين عوامل به پرسنل بهداشتي و مادران آموزش داده شود..
چكيده لاتين :
Introduction: Delay in episiotomy repair leads to adverse anatomic outcomes, increased infections, decreased sexual function, and impaired relationships between mother and baby, but little research has been done in this field. Therefore, this study was performed with aim to determining the relationship between delivery and neonatal factors with healing of episiotomy in primiparous women.
Methods: This correlation study was conducted on 119 eligible mothers referring to Mashhad Omolbanin Hospital in 2013. Information about delivery, neonate and mother was gathered by the questionnaires and their relationship with wound healing as measured by Reda form on 1st, 7th, 10th and 14th days after delivery was determined. Data was analyzed using SPSS software (version 16) and Kolmogorov-Smirnov, one-way ANOVA, regression, Spearman’s test, and Pearson’s correlation tests. P Results: At 10th and 14th days after delivery, inverse correlation was found between length skin incision (P=0.037, P=0.026), the number of sutures with 2/0 catgut (P=0.042, P=0.028), the activity leading to tension and pressure on the stitches (P=0.037, P=0.048), rate of sitting (P=0.011, P=0.030) with episiotomy healing; and direct correlation was found between hygiene (P=0.048, P=0.039) with episiotomy healing. Inverse correlation was found between pain and episiotomy healing at 7th (P=0.015) and 10th days (P=0.035). Also, inverse correlation was observed between the number of skin sutures (P=0.012) and episiotomy healing at 14th days after delivery; it means that more number of skin sutures leads to delay in episiotomy healing.
Conclusion: Among all variables, more extensive incision, more number of skin sutures and more sutures with 2/0 catgut, long sitting, tension and pressure on the stitches, severe episiotomy pain and lack of hygiene lead to delay in healing of episiotomy. Therefore, it is recommended to train health care providers and mothers about these factors.
