واكاوي حكم ارث حمل در طيف تكنيك‌هاي نوين باروري

همگام با گسترش دانش پزشكي در زمينه درمان ناباروري زوجين، مسائلي فقهي و حقوقي پيرامون آن در ذهن ايجاد مي‌شود. با عنايت به اين مهم كه «ارث» از جمله حقوق مدني حمل به شمار مي‌رود، لذا اين سؤال مطرح مي‌شود كه كودك متولدشده از اقسام تكنيك‌هاي باروري از لحاظ وراثت چه وضعيتي خواهد داشت؟ بنابراين هدف از اين پژوهش، نقد و بررسي حكم ارث حمل در طيف تكنيك‌هاي نوين باروري از منظر فقه و حقوق مي باشد. روش اصلي گردآوري مطالب، روش كتابخانه­ اي و اسنادي مي باشد و شيوه­ي نوشتار حاضر، توصيفي – استدلالي و تحليلي – تفسيري است. نتايج حاصله بيانگر آن است كه نسب از جمله موجبات تحقق ارث به شمار مي رود و با توجه به اين‌كه منشأ نسب، تكوّن انسان از تركيب نطفه زن و مرد است، نسب حمل در تكنيك‌هاي نوين باروري به صاحبان اسپرم و تخمك ملحق مي‌شود و ارث هم ميان آنان برقرار خواهد بود. در تكنيك نوظهور پيوند تخمدان يا پيوند بيضه پس از انجام پيوند، عضو الحاقي به منزله­ي عضو اصلي بدن گيرندۀ عضو محسوب مي‌شود و از آنجا كه پس از پيوند، تخمك يا اسپرم در بدن گيرندۀ عضو ايجاد مي‌شود لذا نسب كودك پديدآمده از اين تكنيك به زوجين مذكور برمي‌گردد و ارث ميان آنها مانند ساير اولادشان برقرار است.