بررسي فراواني راديكولوپاتي گردني در بيماران مبتلا به سندرم تونل كارپال

Frequency of Cervical Radiculopathy in Patients with Carpal Tunnel Syndrome

مقدمه: سندرم تونل كارپال شايع ترين شكل درگيري موضعي اعصاب محيطي مي باشد. اغلب سندرم تونل كارپال و راديكولوپاتي گردني با يكديگر رخ مي دهند كه كه به عنوان سندرم دابل كراش شناخته مي شوند. هدف: بررسي فراواني راديكولوپاتي گردني (CR[1]) در بيماران مبتلا به سندرم تونل كارپال ([2]CTS) مراجعه كننده به بخش الكترودياگنوزيس كلينيك امام رضا (ع) شهر رشت مواد و روش ها: در يك مطالعه توصيفي مقطعي 117 بيمار داراي سندرم تونل كارپال مراجعه كننده به كلينيك امام رضا (ع) مورد بررسي قرار گرفتند، اطلاعات اين بيماران از طريق پرسشنامه اي كه شامل نتايج آزمايش الكترودياگنوز، مشخصات فردي بيمار، شرح حال و تشخيص اوليه بيماري و نتايج بررسي،EMG /NCV[3]، مشخصات NCV شامل نوع (موارد يكطرفه و دوطرفه) و نيز شدت بيماري تونل كارپال،‌ نتايج EMG شامل اطلاعات مربوط به وجود راديكولوپاتي گردني همراه نوع و سندرم دابل كراش ثبت گرديد و اطلاعات در نهايت وارد نرم افزار SPSS شده و از طريق آزمون هاي آماري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: از 117 بيمار با تشخيص اوليه سندرم تونل كارپال، 21 نفر (9/17%) بيماران مرد و 96 نفر (1/82%) زن، با ميانگين سني 5/46 سال بودند. بيشترين درصد(5/41٪ ) بيماران مبتلا به سندرم تونل كارپال ( CTS ) را زنان خانه دارتشكيل مي دادند. 48 نفر (41%) از كل بيماران CTS دو طرفه و 69 بيمار (59%) CTS يكطرفه داشتند. شيوع سندرم دابل كراش در اين مطالعه حدود 35% برآورد شد. از 41 بيمار مبتلا به سندرم دابل كراش ، 25 نفر (61%) دابل كراش يكطرفه داشتند و كه در بيشتر موارد (8/48%) با شدت متوسط و با درگيري در ريشه عصبي C7 ( 7/70%) بود. با استفاده از Regression Binary Logisticو با استفاده از مدل Enter مشخص گرديد سن و شاخص توده بدني([4] (BMI دو متغير تاثير گذار بر بروز توام سندرم تونل كارپال و درگيري مهره هاي گردني بوده اند( 0001/0P< ). نتيجه گيري: از آنجا كه اطلاع از همزماني وجود راديكولوپاتي گردني در درمان بيماران مبتلا به سندرم تونل كارپال ضروري مي باشد، لازم است بيماران مبتلا به اين سندرم، از نظر وجود سندرم دابل كراش نيز مورد بررسي قرار گيرند.

Background: Carpal tunnel syndrome (CTS) is the most common form of localized peripheral neuropathy. CTS and cervical radiculopathy (CR) often co-occur and is known as double crush syndrome (DCS). Aim: This study aimed at determining frequency of CR in patients with CTS referred to electrodiagnosis department of Rasht Imam Reza clinic. Materials and Methods: This was a descriptive cross-sectional study on 117 patients with CTS referred to Imam Reza clinic. The patients’ data were recorded through a questionnaire including electrodiagnosis test results, patients’ demographic data, medical history, primary diagnosis and related results and electromyogram (EMG)/nerve conduction velocity (NCV) tests results. NCV test shows CTS type (unilateral and bilateral) as well as its severity, while EMG test determines co-occurrence of CR and CTS, type and severity of DCS. Finally, the data were entered into SPSS 19, and analyzed using statistical tests. Results: Out of 117 patients with primary diagnosis of CTS, 21 (17.9%) were male and 96 (82.1%) female, with a mean age of 46.5 years. The highest frequency (41.5%) in patients with CTS belonged to housewives. 48 patients (41%) had bilateral CTS and 69 patients (59%) suffered from unilateral one. 41 patients had DCS (35%): 25 patients (61%) unilateral DCS with moderate severity and mostly C7 radiculopathy (70.7%). Using binary logistic regression analysis (method=ENTER), age and body mass index (BMI) were the two effective variables on development of simultaneous CTS and cervical spines involvement (P<0.0001). Conclusion: Knowing the presence of simultaneous CR and CTS is important in treatment and surgical outcore the patients with CTS should be always examined for DCS.