مقايسه روش هاي تخمين طول ميله داخل فمور و تيبيا در درمان شكستگي ها

Comparison of Preoperative Methods of Intramedullary Nail Length Measurement and Determination of the Best Estimation in Femur and Tibia Fractures

پيشزمينه: شكستگي تيبيا و تنه فمور بسيار شايع مي‌باشند و درمان استاندارد آنها استفاده از ميله داخل كانالي است. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين بهترين روش تخمين طول ميله داخل كانالي قبل از عمل جراحي بود. مواد و روشها: در اين مطالعه مقطعي، 82 بيمار با شكستگي تيبيا و 25 بيمار با شكستگي تنه فمور در يك مركز درماني كرمان، از نظر طول ميله داخل كانال تخمين زده شده قبل از عمل، با اندازه ميله استفاده شده در حين عمل، مقايسه شدند. ابتدا روش اندازه‌گيري بر روي افراد سالم تعيين شد. براي فمور از روش‌هاي گريتر تروكانتر، پاتلا، گريتر تروكانتر، اپي‌كنديل لترال و الكرانون و نوك انگشت پنجم؛ و براي تيبيا از روش‌هاي مديال مالئول، توبرازيته، پرتونگاري ساق سالم و الكرانون و متاكارپ پنجم استفاده گرديد. داده‌ها با روش‌هاي آماري تحليل شدند. يافتهها: تقريبا در تمام روش‌ها پايايي درون و بين مشاهده‌گران "خوب" بود. در شكستگي‌هاي فمور، بهترين ICC (0/879) و پايين‌ترين SEM (0/777) در روش گريتر پاتلا؛ و در شكستگي‌هاي تيبيا بهترين ICC (0/860) و پايين‌ترين SEM(0/602) در روش مالئول توبركل مشاهده شد. در مورد فمور، در روش گريترپاتلا 64% موارد، در الكرانون انگشت پنجم 93% و در روش گريتر اپي‌كنديل در تمامي موارد؛ و در مورد تيبيا، در روش مالئول مديال 40/9% موارد، در الكرانون متاكارپ 37/3% ، و در روش پرتونگاري در 65/06% موارد اندازه تخمين زده شده ميله بزرگ‌تر از اندازه استفاده شده بود. نتيجه‌گيري: بهترين تخمين از اندازه ميله داخل كانالي در شكستگي فمور با روش گريتر تروكانتر تا پاتلا و در مورد تيبيا با روش مالئول مديال توبرازيته به دست آمد. ليكن هيچ يك از روش‌هاي امتحان شده، كاملا مناسب نبودند.

Background: Tibial and femoral fractures are among the common fractures and are usually treated with intramedullary nails, being often treated by intramedullary nailing. This study was performed to determine the best preoperative method for estimating the intramedullary nail length. Methods: 82 patients with tibial and 25 patients with femoral shaft fractures were studied for estimating the preoperative intramedullary nail length. The obtained measurement was compared with the length of the suitable nail used at operation. Intraobserver and interobserver reliability of the methods, was assessed by testing on healthy volunteers. For femur fractures the assessed methods were greater trochanter to patella (T-P), greater trochanterlateral epicondyle (T-LE) and olecranon to fifth finger (O-5F) tip. For tibial fractures medial malleolus-tuberosity (MM-T), intact leg radiogram and olecranon fifth metacarpal were assessed. The agreement of the data was assessed by measuring ICC, SEM, CV% and B & A plots. Results: Almost all of the measurement techniqes showed "good" interobserver and intraobserver reliability. In patients with femur fracture, with the greater to patella method showing the best ICC (0.876) and the lowest SEM (0.777). In tibial fracture, the best ICC (0.860) and the lowest SEM (0.602) were for "medial malleolus-tubercle" (MM-T) method. B & A plots were created for the findings of second part of the study, and the conclusion was confirmed. The estimated lengths were larger than the nail lengths used at surgery in 64% of (T-P); 93% in (O-5MF), 100% of (T-LE) for femur; and 40% in (MM-T), 37.3% of (O-MB) and 65.06% of radiograms. Conclusion: The medial malleolus to tuberosity method for tibia and the greater trochanter to patella method for femur fracture showed the best estimated methods; however, we couldn't find a completely reliable method from the all examined methods.