مفهوم و جايگاه حق تأمين اجتماعي در اسناد بين‌المللي

تأمين اجتماعي به عنوان يك پديده تاريخي واجتماعي حاصل فرآيند تحولات اقتصادي و اجتماعي جوامع، به ويژه جوامع پيشرفته صنعتي محسوب مي‌شود كه حسب ضرورت نياز افراد انساني به امنيت در مقابل مخاطرات اجتماعي مطرح گرديد، ولي هنجارمندي حقوقي آن در قالب يك حق بشري مرهون توجه جامعه بين‌الملل با استناد به صدور اسناد و مقررات بين‌المللي مي‌باشد كه در اين اسناد، حق برخورداري از تأمين اجتماعي با گستره موضوعي متنوع آن به عنوان يك حق اساسي و بنيادي به منظور حفظ كرامت ذاتي بشر و تأمين منافع آن در زندگي فردي و اجتماعي مورد شناسايي واقع شده است كه در مقابل دولت‌ها نيز وظيفه اجراي تحقق اين حق را عهده‌دار مي‌باشند، هرچند دولت‌ها در اجراي اين حق، فراخور امكانات و منابع مالي و ساير شرايط سياسي و اجتماعي به طور يكسان عمل نمي‌نمايند، ولي آنچه مهم است اين مي‌باشد كه حق برخورداري از تأمين اجتماعي مورد شناسايي و پذيرش بين‌المللي و ملي قرار گرفته و از حقوق مكتسب انسان‌ها محسوب مي‌شود كه اجراي آن از سوي دولت‌ها مي‌‌تواند آن‌ها را در برقراري عدالت و امنيت اجتماعي و اقتصادي ياري دهد و شاخص مناسبي براي حفظ صلح و امنيت بين‌المللي باشد. از اين رو اين مقاله درصدد پاسخ به سؤالاتي از قبيل اين‌كه حق بر تأمين اجتماعي چه جايگاهي در نظام بين‌المللي حقوق بشر دارد؟ اركان و مفهوم محتوايي اين حق چيست؟ و انواع تعهد دولت‌ها در قبال اين حق چه مي‌باشد؟